AUGUSTE RODIN (1840 PARİS-1917 MEUDON) ESERLERİ 2

Devamı

AUGUSTE RODIN (1840 PARİS-1917 MEUDON) 1

Fransız Heykelci 19.yy.lın önemli heykeltraşlarından olan Auguste Rodin mütevazi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelir.Resim yapmayı seven bu çocuk ileriki yıllarda Fransız romantizminin güçlü bir temsilcisi olacaktır.16 yaşında Paris Resim okulunda üstün nitelikli bir öğretmen olan Lecog de Boisbaudran'nın öğrencisi olur.Lecog onun için hem büyük bir şans hemde hayatının en büyük şanssızlığı olur,çünkü ondan öğrendiklerinyle taban tabana zıt gözlemlerde bulunup Michelangelo'yu kurtarıcısı sayacaktır.Lecog ,Ingres ekolünden yürür.Tüm yeteneğine rağmen Paris Güzelsanatlar Yüksek Okulunu kazanamayınca büyük hayal kırıklığına uğrayan Rodin taş bezeme ustalığı yapmış ,aynı yıllarda Antoine Luis Barye'nin sınıfına devam ederek klasik öğrenmelerini sürdürmüştür. Antoine Luis Barye heykeltraştır ve onun üzerinde kalıcı izler bırakır,1864-70 li yıllarda Antoine ,1864-87 süreci A.E.Carrier-Belleuse atölyesinin öğretileri belleğine yerleşerek analiz -sentez çizgisinin eksik parçalarıyla Rodin'i arayışlarına sürükler.Brüksel Borsasının bezemelerine yardım etmiştir.

BURNU KIRIK ADAM 1964 ilk anlamlı yapıtını yaptığında duyduğu kıvanç Resmi Salon sergisi jürisinin geriçevirmesiyle gölgelenir.1875 ona İtalya kapısını araladığında MICHELANGELO 'nun eserlerinde içindeki sorgu fırtınası pekçok cevabını bulmuştur,Akademik kaygılardan beni kurtaran kişi olarak bahseder Manierizm'in Dev'inden.Ve 1878 de Rodin şeytanın bacağını kırmıştır ilk önemli yapıtı TUNÇ ÇAĞI'nı sergiler.Doğrudan canlı modelden çalışmıştır ve heykeli anıtsal özelliklerden arındırarak insan boyutuna indirgediği için,Naturalist etkilerin ilk çığlığını duyarız.ONU SEMBOLİZM -ROMANTİZM-NATURALİZM arasında boğuşurken bulmak mümkün. RODİN heykel de DEVİNGEN yapılar kuran dinamikler kurmuş oldoğu için onun heykellerine tek bir noktadan bakış yerini sayısız devinim ve ilintilere bırakır.Anlatımcıdır.Üslubu,kişil iklerin ve devinim duygusunun vurgulandığı ısrarlı bir Romantizmdir,çağdaş eğilimli bir romantizmi,natüralist bir gerçeklikte,sembolik ifadeler kurarak anlatır. 1905 YÜRÜYEN ADAM buna en güzel örneklerden biridir.ve başının belası meşhur kapı siparişi:20 yıl uğraştıysada birtürlü bitiremediği bu kapıyı1880 de sevres porselen fabrikasında çalışırkenParis Dekoratif Sanatlar Müzesinin kapısı olarak tasarlanarak sipariş verilmiş.Floransaya gittiğinde, GHIBERTI'nin CENNET KAPILARI adlı yapılarından (vaftizhane kapısı) esinlenmiş,CEHENNEM KAPISI adını verdiği bu eserin bizi ilgilendiren bir kısmı var.Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinin Bahçesinden tanıdık gelebilir.Ünlü DÜŞÜNEN ADAM heykeli bu tasarımın bir parçası.Çok sayıda figür içeren bu düzenleme,sanatçının bu figürleri mermer yada tunçtan tek tek ele almasına olanak vermiş,son derece devingen yapılardan oluşmuştur.Düzenlemenin üst kısmında yer alanDüşünen Adam(1880 Rodin Müzesi Paris) Michelangelo'nun yaptığı Sistina şapelinin tavan resmindeki SON YARGI sahnesinden çağrışımlar yapmaktadır.Rodin uluslar arası ününü ilerleyen yıllarda kazanmış,seçkin kişilerin portrelerini de yapmıştır.Tek atlı figürü 1886 da General Liynch'in atlı heykelidir,Santiago daki yerine yerleştirilemeden Şili Devrimi'nde yok olmuştur.Bunun gibi talihsiz eserlerinden 4lü bir grup oluşturan CALAİSLİLER ,Newyork ta Joseph H.Hirson'un koleksiyonundadır.UGOLİNO 1882 VE ÖLÜMSÜZ BAHAR 1884 de KAYAN BİÇİMLER VE AKICI RİTİLER KULLANMIŞ OLMASI biraz arabesk unsurlardan kaçınmadığını belgeler.Bu kadar iş ilhamsız esinsiz olmaz,onun da ruhunun denizindeki hazinesi var,bayan bir heykeltraş,yardımcısı,modeli,CLAUDEL .1880 ler onun figürleriyle dolu.1902-1905 ise Rainer Maria Rilke.Sıradışı bir adamın aşkları da biraz sıradışı olabiliyor,çıldıran biri var,akıl hastanesine yatanı,eserlerini ben yapmıştım diyeni var,hatta piyasada hala bununla ilgili bir roman-biyografi bile mevcut,adını söylemiyeceğim onu da siz bulun,konusu Rodin sevgilisi olan bir kadının iddiaları...?! Rodin için söylenenlerden biri:BERNARD CHAMPİGNEULLE:"Rodin imgelem gücünü özgür bıraktı,kutsal kitabın tanrısını grek tanrılarıyla,Dante'nin kahramanlarıyla Boudelaire'in lanetli kadınlarıyla harman etti.Gerçekte aktöresi,dini ve ahiret mutluluğu anlayışı tek başına sanattır" RODİNİN SANATSAL VASİYETNAMESİ:"Sanatçı büyük bir örnektir.Mesleğine tapar:Onun en değerli ödülü,işini en iyi yapmanın kıvancıdır....Dünya ancak bütün insanlar sanatçı ruhuna sahip oldukları zaman,yani hepsi yaptıkları işten zevk aldıkları zaman mutlu olacaktır." Şehveti çılgın idealizmle taşa gömen adam. Bazıeserleri:Ebedi gözde1889(FUGIT aMOR*I'Eternale idole),Ben Güzelim1882(Je suıs belle),Danaid1885,Düşünce 1886,Öpüşme1886,Bakkhalar,Balzac anıtı,Hugo anıtı,

Diğer Eserleri Sayfa 2

Devamı

John Atkinson Grimshaw (1836-1893)

Life
John Atkinson Grimshaw was born 6 September 1836 in Leeds. In 1856 he married his cousin Frances Hubbard (1835–1917). In 1861, at the age of 24, to the dismay of his parents, he left his job as a clerk for the Great Northern Railway to become a painter. He first exhibited in 1862, mostly paintings of birds, fruit and blossom, under the patronage of the Leeds Philosophical and Literary Society. He became successful in the 1870s and rented a second home in Scarborough, which became a favourite subject.
Several of his children, Arthur Grimshaw (1864–1913), Louis H Grimshaw (1870–1944), Wilfred Grimshaw (1871–1937) and Elaine Grimshaw (1877–1970) became painters.

Work

Grimshaw's primary influence was the Pre-Raphaelites. True to the Pre-Raphaelite style, he created landscapes of accurate colour, lighting, and vivid detail. He painted landscapes that typified seasons or a type of weather; city and suburban street scenes and moonlit views of the docks in London, Leeds, Liverpool, and Glasgow also figured largely in his art. His careful painting and skill in lighting effects meant that he captured both the appearance and the mood of a scene in minute detail. His "paintings of dampened gas-lit streets and misty waterfronts conveyed an eerie warmth as well as alienation in the urban scene."

Dulce Domum (1855), on whose reverse Grimshaw wrote, "mostly painted under great difficulties," captures the music portrayed in the piano-player, entices the eye to meander through the richly decorated room, and to consider the still and silent young lady who is listening. Grimshaw painted more interior scenes, especially in the 1870s, when he worked under the influence of James Tissot and the Aesthetic Movement.

On Hampstead Hill is considered one of Grimshaw's finest works, exemplifying his skill with a variety of light sources, in capturing the mood of the passing of twilight into night. In his later career his urban scenes under twilight or yellow streetlighting were popular with his middle-class patrons.
His later work included imagined scenes from the Greek and Roman empires, and he painted literary subjects from Longfellow and Tennyson—pictures including Elaine and The Lady of Shalott. (Grimshaw named his children after characters in Tennyson's poems.)
In the 1880s, Grimshaw maintained a London studio in Chelsea, not far from the studio of James Abbott McNeill Whistler. After visiting Grimshaw, Whistler remarked that "I considered myself the inventor of Nocturnes until I saw Grimmy's moonlit pictures." Unlike Whistler's Impressionistic night scenes Grimshaw worked in a realistic vein: "sharply focused, almost photographic," his pictures innovated in applying the tradition of rural moonlight images to the Victorian city, recording "the rain and mist, the puddles and smoky fog of late Victorian industrial England with great poetry."

Shipping on the Clyde, 1881
Grimshaw's paintings depicted the contempory world but eschewed the dirty and depressing aspects of industrial towns. Shipping on the Clyde, a depiction of Glasgow's Victorian docks, is a lyrically beautiful evocation of the industrial era. Grimshaw transcribed the fog and mist so accurately as to capture the chill in the damp air, and the moisture penetrating the heavy clothes of the few figures awake in the misty early morning.
Some artists of Grimshaw's period, like Vincent Van Gogh and James Smetham, left letters and documents recording their work and lives. Grimshaw left behind no letters, journals, or papers; scholars and critics have little material on which to base their understanding of his life and career.
Grimshaw died 13 October 1893, and is buried in Woodhouse Hill Cemetery, Hunslet, Leeds. His reputation rested on, and his legacy is based on, his townscapes. There was a revival of interest in Grimshaw's work in the second half of the 20th century, with several important exhibitions devoted to it. A retrospective exhibition "Atkinson Grimshaw – Painter of Moonlight" ran from 16 April 2011 to 4 September 2011 at Mercer Art Gallery in Harrogate and subsequently in the Guildhall Gallery, London.

Devamı