Sohbet

Dokuzyüzdoksan bir gün oldu seni kaybedeli
Yaşamak anlamsız sevgiler sahte bu dünyada
Anlamını yitirmiş sevinçler, mutluluklar
Sensiz hayat hep virane…

Denizlerin ortasında susuz kaldım
Çatlamış dudaklarımda sözcükler tükendi
Mevsimler değişti, zaman akıp geçti…
Kalbim boş onu bekledi durdu.

Bir özlem mi var ? geçmişe, gençliğe
Bir özlem aşka… sevgiye…
Tarif edilmez bir arzu sıcacık sevgiye…
Yoksa bir yalvarış mı yeniden doğmaya ?

Yaşam tükendi, duygular tükendi, sadece ateş ruhumda
Ne oluyor bana ? çözmek karmaşık denklemi
Kelimeler düzensiz, anlatım bozuk
Yazmak yok oldu eriyen mum ışığında.

Dertleşmek istiyorum seninle Sevgili Anneciğim.
Oğlun çok sevgisiz yalnız, oğlun hasta,
Oğlun hep kaybediyor, hep yasta
Yanındayım diyenler hep parada, mirasta

Gözlerim sürekli ağlıyor, gülmek nafile
Birşeyler yapmak istedim, yapamayacağımı bile bile
Zamansız ayrılışının ızdırabı kalbimde
Senle birlikte yok oldum, isyanım kadere

Bir sen sevmiştin beni, bir sen tutmuştun ellerimden
Sendin üzüldüğümde üzülen
Ağladığımda ağlayan
Başını dizine koyduğumda okşayan

Anneciğim Meriç bitik, Meriç’in biçare…
Meriç’in tükenmiş, yorgun ve durgun
O üzerine titrediğin gözleri hep ıslak
O avcuna aldığın elleri hep soğuk

Bir hayatı yaşıyor iki mekanda
Eriyip yok oluyor çirkin zamanda
İliklerimden sana hasretim, sevgim fışkırıyor
Hep iyi davrandı, hep itildi.. çözemedi anlamıyor

Sanki gidişinle her şey son oldu
Gerçek buydu ölüm arzusuyla doldu.
Gülmek istedi dudakları arasına sıkıştı.
Ağlamak istedi gururuna yapıştı.


Anneciğim ne güzel gözlerin vardı
Işık saçardı yoluma, parlaklık, aydınlık
Ne güzel şeyler söylerdin tecrübe adımıma
Bir kış günü yok oldu seninle bu hayat

Meriç Şimdi bir garip, sönmüş bir alev
Meriç aç… mutluluğa, sevgiye,aşka
Sen hep üzülürdün ağlardın oğluna…
Şimdi Meriç’in ağlıyor, esir oldu yalnızlığına.

Posted in: Şiirlerim