Derinliklerden Gelen Sesleri Takip Eden Kız

“Hoshi wo ou Kodomo!” Bir Japon Efsanesi…

Aslında doğru bir çeviri ile “Children Who Chase Lost Voices From Deep Below” yani “Derinliklerden Gelen Sesleri Takip Eden Çocuklar” demek daha doğru olur; ama ben bu şekilde bir çeviriyi daha hoş buldum. Neden mi?

 

Yönetmenimiz Mokoto Shinkai hatrına uykusuz kalsam bile oturur iki üç defa izlerim bu filmi ben. Kaliteli, muhteşem olacağından da zerre kadar şüphem olmamıştır hani… Okuduğu okuldaki bitirme tezi olan Hoshi no Koe ya da kısacık bir anime olarak harikalar yarattığı She and Her Cat bir yana, üç farklı temanın ortak paydasında insanı darma duman eden Byousoku 5 Centimeter ve Kumo no Mukou, Yakusoku no Basho (The Place Promised in Our Early Days) isimli ikide efsanesi varken benim böylesi bir yönetmeni eleştirmem bile yanlış olur. Tek söyleyebileceğim; şu âna kadar yaptığı animeler arasında tek bir kötü, hadi kötüyü geçtim tek bir zayıf filmi dahi yok! Hiç de olmadı! Olmayacağını da düşünüyorum!

Yönetmene bunca övgüyü sunduktan sonra hemen seriye geçelim;

Hayatın huzur olduğu, huzurun insanlarca, asla bozulmayacakmış gibi bir arada yaşandığı bir kasabada yaşamakta olan Asuna isimli babasını kaybetmiş, annesinin yoğun iş saatleri yüzünden hayatını yanlız başına yaşamakta olan kızımız ev işleri ve yoğunluğuna karşı oldukça başarılı bir şekilde sınıf birincisi olarak yürüttüğü okul derslerinden başını kaldırabildiği her boş zamanını tren yolundan ve bir köprüden geçerek ormanın içerisindeki bir tepede, kendi yaptığı bir sığınak ve ona yakın, tüm her yeri görebileceği geniş ve yüksek bir kaya çıkıntısında geçirmektedir. Hayatına mutluluk katan bu en mutlu anlarını, kaya çıkıntısının tepesinde, yüksekte oturarak elindeki ufak aletten müzik dinleyerek geçirirken bir gün kulağına o güne kadar hiç duymadığı ve bir daha asla da duymayacağını düşündüğü bir ses çalınır.

İşte tüm her şey böyle başlar…

Sizinde anlayacağınız gibi seride derinliklerde yatanları dinleyen çocuklardan ziyade, dinlemeyi seven ve sesleri herkesten iyi duyabilen böylesi güzel bir kızımız var. Şimdi ismi neden böyle koymayı tercih ettiğimi anladınız mı?

Her neyse, Ertesi gün okulda dönen söylentilere göre ne olduğu bilinmeyen bir hayvan civardaki halka saldırmaktadır ve öğrenciler eve tek başlarına gitmemek için uyarılırlar. Buna rağmen Asuna eve birlikte gitme teklifinde bulunan arkadaşlarını geriye çevirmekle kalmaz bir de rütin ev işlerini hızlı bir şekilde hallettikten sonra tekrar ormanın yolunu tutar; ama köprüdeki tren yolundan geçerken o ne olduğu bilinmeyen hayvanın saldırısına da uğrar.

 

Hayvan tarafından öldürülmek üzereyken daha sonradan adının Shun olduğunu öğreneceği bir çocuk tarafından kurtarılır ve Shun tarafından istemsizce öldürülen hayvan köprüden nehire düşerken Shun onu oradan alıp kaçar. İşte bu anda Shun denen çocuğun, daha doğrusu onun hayvanı öldürürken kullandığı boynundaki yakutun peşinde birilerinin olduğunu öğreniriz

Shun ve Asuna arasında hızlı bir yakınlaşma olur ve Asuna, Shun tarafından alnına kondurulan bir öpücük ile kutsanarak ertesi gün buluşma sözü ile evin yolunu tutar; ama Asuna buluşma sözü verirken Shun aslında ona veda etmektedir. O günün gecesinde yeryüzü yaşamına daha fazla dayanamayan Shun’un bedeni iflas eder ve kayanın üzerinden süzülen Shun aşağıdaki nehire düşerek hayata veda eder.

Bundan sonrasında ölüm ve yaşam arasındaki ince detayların öğrenileceği, mükemmel bir anlatım ile seyirciyi derinden etkileyecek bir fantastik yolculuğa doğru adım atmış olarak buluruz kendimizi… Yer altının girişi, kapı bekçileri, yer altı halkları ve yeryüzü halkları ile yer altı halklarının iki dünyaya olan uyumsuzlukları, ilginç efsanelerden kopma garip varlıklarla örülü bambaşka, fantastik bir dünya ve geçmişin savaşları, insanların acımasızlıkları, giden bir yaşamın bedeli

 

Bunlar ve daha nicesi bu fantastik dünya içerisinde bizi beklerken biz bir anda filmin sonunda buluveririz kendimizi…

 

Sadece bir düşünün; eğer ki gidenler geriye gelseydi ve geriye gelen her varlık için bir bedel ödenmesi gerekmeseydi; o zaman yaşamın ne anlamı kalırdı ki?

Önünde bir kez daha saygı ile eğiliyorum Mokoto Shinkai!

 

 

 

 

Posted in: Efsaneler