Katkıda bulunanlar
İcatlar-Keşifler
FUTBOL |
BLOGLARIMIZ
26 Haziran 2022
Kırkpınarın Tarihçesi
25 Haziran 2022
Psikanaliz
Psikanaliz Sigmund Freud'un çalışmaları üzerine kurulmuş bir psikolojik kuramlar ve yöntemler ailesidir. Bir psikoterapi tekniği olarak psikanaliz, hastaların zihinsel süreçlerinin bilinç dışı unsurları arasındaki bağlantıları ortaya çıkarmaya çalışır. Analistin amacı; hastanın analistine transferansının fark edilmeyen ya da bilinç dışı etkileşimlerinden, yani yaşamını ve ilişkilerini olumsuz etkileyen ve özgürlüğünü kısıtlayan ilişki kalıplarını fark etmesine yardım etmektir.
Tarihçe
Psikanaliz, 1890'larda Viyana'da nevrotik ya da histerik belirtiler gösteren hastalara etkili bir tedavi bulmaya çalışan bir nörolog olan Sigmund Freud'dan miras kalmıştır. Psikanalizin doğum haberini dünyaya duyuran kişinin bir hekim ya da psikiyatrisi değil, 2 Aralık 1895 tarihli bir gazeteye yazdığı yazı ile Viyana Burg Tiyatrosu yönetmeni Alfred Freiherr von Berger olmuştur.
Bu hastalarla konuşmalarının sonucunda, Freud hastaların rahatsızlıklarının kültür tarafından kabul edilmeyen, sonuç olarak bastırılmış ve bilinçdışı cinsel doğanın arzu ve fantezilerinden kaynaklandığına inanmıştır. Kuramı geliştikçe, Freud da hastalarını tedavi ederken karşılaştığı olayları biçimlendirmek ve açıklamak için sayısız sistem geliştirmiş ve kenara koymuştur.
Günümüzde önemli psikanaliz okulları
Kendilik psikolojisi, diğer insanlarla kurulan karşılıklı empatik ilişkilerle dengeli bir kendilik hissinin gelişimini vurgular; Heinz Kohut
Lacancı psikanaliz, psikanalizi semiyotik ve Hegel'in felsefesi ile birleştirir;
Analitik psikoloji, daha çok tinsel bir yaklaşım taşır;
Nesne ilişkileri teorisi, bireyin içselleştirilmiş ve düşlenmiş diğerleri ile ilişkilerinin dinamiklerini vurgular; Margaret Mahler, Melanie Klein;
Kişilerarası psikanaliz, kişilerarası ilişkilerin küçük ayrıntılarının üzerinde durur; Harry Stack Sullivan
İlişkisel psikanaliz, kişilerarası psikanaliz ile nesne ilişkileri teorisini birleştirir; Stephen A. Mitchell, Jessica Benjamin, Jay R. Greenberg;
Modern psikanaliz, bir grup teorik ve klinik bilgi ile Hyman Spotnitz ve arkadaşları Freud'un teorisini geliştirmiş ve teoriyi tüm duygusal bozukluklar yelpazesine uygulanabilir hale getirmişlerdir. Modern psikanalitik müdahaleler öncelikli olarak hastada entelektüel bir içgörü geliştirmektense hastaya duygusal-olgun bir iletişimi sağlamayı amaçlar.
Bu okulların çarpıcı farklı teorileri olsa da, çoğunluğu kendi kendini aldatmanın ve bireyin geçmişinin şimdiki ruhsal yaşamı üzerindeki güçlü etkilerinin önemini vurgulamaya devam ederler.
Bugün psikanalitik fikirler kültür içinde, özellikle çocuk bakımı, eğitim, yazınsal eleştiri, psikiyatri ve özellikle tıbbi ve tıbbi olmayan psikoterapi içinde gömülüdür. Evrilmiş ana analitik fikirler olmasına rağmen, özellikle ilk teorisyenlerin yönergelerini takip eden gruplar vardır.
Teknik
Psikanalizin ana metodu, serbest çağrışımın transferans ve direnç analizidir. Analizana (hastaya), rahat bir halde, aklına gelenleri söylemesi söylenir. Burada, düşler, umutlar, dilekler ve fanteziler geçmiş aile yaşantısının birer anısı olarak ilgi konusudur. Genellikle, analist sadece dinler ve sadece profesyonel kanaati gerektiğinde, yani hasta için içgörü uyandırma fırsatı yakaladığında yorumlar. Dinlemede, analist empatik tarafsızlığı, yani güvenli bir ortam yaratmak için geliştirilen yargılamayan duruşunu korur. Analist, analizanın söyleminde ve davranışlarında beliren kalıp ve çekingenlikleri değerlendirirken, analizandan tüm dürüstlüğü ile bilincine ne gelirse konuşmasını ister.
Birçok klinisyen psikanalizi ciddi psikolojik bozukluğu olan olgular, örneğin psikoz, intihara meyilli depresyon ya da ağır tedavi edilmemiş alkolizm için önermez. Bu tip hastalar "analiz-edilemez" olarak nitelendirilir. Tipik uygulamalar klinik depresyon ve kişilik bozukluklarını içerir.
Günümüz bazı psikanaliz şekilleri, kendine güveni artırma yoluyla hastalara özsaygı kazandırmakta, ölüm korkusu ve bu korkunun davranışlar üzerindeki etkilerini yenmekte, ve birbiriyle bağdaşmaz gibi gözüken ilişkileri sürdürmekte yardımcı olmaya çalışır. Bireysel danışan seansları bir gelenek olarak kalsa da, psikanaliz bir grup terapi şekli olarak Harry Stack Sullivan tarafından uyarlandı.
Etkililik (Efficiancy)
Şu an birçok psikanalist, analizin daha çok nevroz olguları ve kişilik ya da karakter sorunları yaşayan olgularda yararlı bir yöntem olduğunu iddia eder. Psikanalizin daha çok samimiyet ve ilişkilerin kökleşmiş sorunları ve oturmuş problemli yaşam kalıpları ile uğraşırken faydalı olduğuna inanılır. Terapötik bir tedavi olarak psikanaliz genellikle haftada üç ila beş görüşme ile sürer ve doğal ya da normal olgun bir gelişme için belli bir tedavi süresini gerekli kılar (üç ila beş yıl arası).
Geçmiş randomize kontrollü denemelerin analizi belirli psikiyatrik bozukluklarda psikanalitik tedavinin, tedavinin olmadığı durumlardan daha etkili olduğunu gösterir. Psikanalizin ve psikanalitik psikoterapinin etkililiği üzerine yapılan deneysel çalışmalar da psikanalitik araştırmacılar arasında belirginleşmiştir.
Bazı toplulukların psikodinamik tedavileri ile yapılan araştırmalar farklı sonuçlar vermiştir. Analist Bertram Karon ve arkadaşları tarafından Michigan Eyaleti Üniversitesi'nde yapılan bir araştırma yeterli düzeyde eğitildikleri zaman psikodinamik terapistlerin şizofrenik hastalarda etkili olabileceklerini önermiştir. Daha yakın döneme ait araştırmalar ise bu önermeler hakkında şüphelidir. Şizofreni Hastaları Sonuçları Araştırma Grubu 5 Ekim 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. PORT) raporu etkililiğinin kanıtlanması için daha çok denemeye ihtiyaç duyulduğunu belirterek, psikodinamik terapinin şizofreni olgularında kullanılmasına karşı çıkmışlardır (öneri 22 26 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.). Ancak, PORT'un önerisi deneysel çalışmalardan çok klinisyenlerin düşünceleri üzerine gelişmiştir ve deneysel veriler bu öneri ile çakışmamaktadır. (Özete bağlantı). Cochrane Kütüphanesindeki güncel bir medikal literatür çalışması (güncellenmiş özet 11 Kasım 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) şizofreniyi tedavide psikodinamik psikoterapinin etkinliğini gösteren bir verinin olmadığı sonucuna varmıştır. Başka veriler de, örneğin cinsel suçluların tedavisinde psikanalizin etkili olmadığını (ve muhtemelen zararlı) göstermiştir.
Maliyet ve süre
Psikanalitik tedavinin Amerika Birleşik Devletleri'nde bir psikanaliz enstitüsünde bir psikanalist adayı ile seansı 10 dolardan kıdemli bir eğitim analisti ile seansı 250 dolara kadar değişebilen bir maliyeti vardır.
Tedavinin süresi değişkendir. Kimi psikodinamik yaklaşımlar, örneğin Kısa ilişkisel terapi ve Kısa süreli psikodinamik terapi tedaviyi 20-30 seans ile bitirir. Geleneksel psikanaliz tedavisi daha uzun bir zaman alır, yaklaşık 3-5 yıl. Tedavi süresinin uzunluğu hastanın ihtiyaçlarına göre değişkenlik gösterir...
Eğitim
Psikanalizin tarihi boyunca az sayıda istisnalar dışında, birçok psikanaliz topluluğu üniversite zemininin dışında var olmuştur.
Psikanalitik eğitim çoğunlukla bir psikanaliz enstitüsünde gerçekleşir ve bu eğitim 4-10 yıl sürebilir. Bir psikanalistin eğitimi dersleri, hasta tedavilerinde aldığı süpervizyonu ve 4 yıl ya da daha fazla sürebilen kişisel analizini kapsar.
Profesyonel psikanaliz dünyasında devam eden bir tartışma psikanalitik eğitime girecek olan adayların niteliklerinin neler olması gerektiğini yönündeki kaygılardır. Freud, sosyal bilimlerden gelen ve tıp eğitiminden gelmeyen adayların da hekimler kadar eğitime hazır olduklarına inanmıştır.
Amerikan Psikanaliz Derneği, yakın bir zamana kadar psikanaliz eğitimini tıp doktorlarıyla sınırlamıştı. Geniş tartışmalar ve yasal mücadelelerden sonra psikanalitik eğitim diğer ruh sağlığı uzmanları, örneğin psikologlar ve klinik sosyal çalışmacılar, için açık hale geldi. Şu an ABD'de, edebi çalışmalar ya da felsefe gibi disiplinlerden gelen adaylar için eğitim veren kısıtlı sayıda enstitü vardır. Öbür taraftan, Avrupa'daki ve Latin Amerika'daki birçok enstitü formal klinik eğitim almayan adayları programlarına kabul etmektedir.
Klasik Psikanalitik Kuram
Freud'un orijinal görüşleri klasik psikanalitik kuramı oluşturur. Kuramda zihnin yapısı, psişik öğeleri, kişiliğin gelişimi ve değişimi dinamik bir bakış açısından anlatılır.
Psikanaliz genel olarak aşağıdaki hipotezlerden oluşur:
İnsan gelişimi en iyi, cinsel arzunun değişen nesneleri yoluyla anlaşılabilir.
Psişik sistem alışılmış olarak cinsel ve saldırgan istekleri baskılar ve bu istekler düşüncelerin bilinçdışı sistemlerinde saklanır.
İstekler üstündeki bilinçdışı çatışmalar kendilerini rüyalarda, dil sürçmelerinde ve diğer belirtilerde ifade eder.
Bilinçdışı çatışmalar nevrozun kaynağıdır.
Nevroz, psikanaliz yoluyla bilinçdışı isteklerin ve bastırılmış olanın bilince geri getirilmesi ile tedavi edilebilir.
Bilinçdışı ve psişik yapılar
Bilinçdışı ile dürtülerin farkındalık dışında olduğu zihinsel işlevler bölümü kastedilir. Psikanalitik bilinçdışı, popüler bir kavram olan bilinçaltına benzer ama aynı değildir. Psikanaliz için, bilinçdışı bilinçte olmayan her şey değildir. Örneğin, motor becerileri, istem dışı fizyolojik hareketler değil ancak bilinçli aktif düşüncedeki bastırılanlardır. Ayrıca, önyargı gibi otomatik süreçlerin örnekleri ve şimdiki ilişkilerin üzerindeki geçmişin etkileri bilinçdışıdır.
Freud'a göre, psikolojik bastırma yoluyla aklın ötesine taşınan kültür tarafından kabul edilmeyen düşünceler, arzular ve istekler, travmatik yaşantılar ve acı veren duyguların deposu bilinçdışıydı. Ancak, içerik her zaman olumsuz olmak zorunda değildi. Psikanalitik bakış açısına göre, bilinç dışı sadece kendi etkileri ile fark edilebilen bir güçtü - kendini belirtilerle ifade ederdi.
Freud'un daha sonra geliştirdiği "yapısal teorisi"ne göre ego, süperego ve id zihnin bölümleridir. "İd" "ilkel arzuları" (cinsellik, saldırganlık, açlık vs.) saklayan, "süperego" içselleştirilmiş norm, ahlak ve tabuları kapsayan, ve "ego" bu iki bölümün arabulucusu ve kendilik duygusuna yol veren bölümdür.
İd
İd, doğuştan vardır ve psişik enerjinin kaynağıdır. İlkel arzular; açlık, su, dışkılama, cinsellik ve ısınma, için temel güdüler İd'de saklıdır. Freud, bu psişik enerjinin bebeğin doğuştan getirdiği biyolojik bir enerji olduğunu söyler. Libido adını verdiği bu biyolojik enerji, bebeğin büyüyüp geliştiği süreçte psişik bir enerji haline gelir. Kurama göre, bu süreç bebeğin bilinç düzeyinde değildir, bilinçdışı olarak gerçekleşir.
İd, haz ilkesi (pleasure principle) ile hareket eder ve amaç bir an önce doyuma ulaşmaktır. Amaca ulaşamamak ve bu yolda engellenmek gerginliğe neden olur ve bunu yenmek için gösterilecek çabayı körükler. Freud'a göre, doyuma ulaşmak ve gerginliği azaltmak için bir yolu birincil süreç (primary process) düşüncedir. Buna göre, istenilen ve arzu edilen şey düşlenerek doyuma ulaşılır.
Ego
Ego, İd'den sonra gelişen bir diğer yapıdır. Bebeğin altıncı ayından itibaren İd'den kaynaklanarak gelişmeye başlayan Ego, bilinci ve gerçekliği temsil eder. Enerjisini İd'den alır ve aldığı bu enerjiye göre şekillenir. İd'in doyuma ulaşmak için kullandığı birincil süreç tarzı düşüncenin yerini ikincil süreç (secondary process) tarzı düşünceye bıraktığı yerdir. Düşleyerek yaşamanın mümkün olmadığını söyleyen Ego, devreye düşünme, karar verme ve planlama yetilerini sokar. İd'in sabırsızca doyum elde etme ve düşlemlerini daha gerçekçi yapıya dönüştüren Ego, gerçeklik ilkesine (reality principle) göre çalışır.
Süperego
İd ve Ego'dan sonra Süperego yapısı oluşur. Çocuk konuşmayı ve kültürü öğrenmeye başladıkça Süperego'su gelişir. Büyüme aşamalarının her birinde kültürü (babanın dilini), normları, sembolleri, kuralları, yasakları öğrenir ve içselleştirir. Vicdani yapısı gelişen çocuk, çevresi tarafından kimi zaman onaylanır, kimi zaman onaylanmaz. Bakıcıları tarafından kabul edilmeyen şeyleri fark eder ve onaylanmamaktan kaçınır. Örneğin, bakıcıları tarafından onaylanmak için yatağını ıslatmamayı öğrenir ve bundan haz duyar.
Kişiliğin Dinamiği
Klasik psikianalize göre, bu üç ruhsal yapı çok karmaşık ilişkilerle ve sistematikle insan gelişimini belirler ve kişiliğini oluşturur. Bu üç yapı sürekli olarak, birbirinden kaynaklanan ve birbiriyle etkileşen dinamik bir yapıdır(kişiliğin dinamiği). Bu dinamik yapı, Freud'un görüşlerini takip edenlerin ve geliştirenlerin kendilerini psikodinamik kuramcılar olarak tanımlamalarını da yol açmıştır.
Breuer ile birlikte Freud, histeri vakaları üzerinde yoğunlukla çalışmış ve kuramını geliştirmiştir. Hastalarından edindiği bilgiler doğrultusunda, Freud farkında olunmayan bilinçdışı gelişen ve etkileşen güçlerin olduğu varsayımını kabul etmiştir. Bu durumda, İd ve Süperego'nun çalışmaları bilinç düzeyindedir ve kişi bu etkileşimin farkında değildir. Ego, birincil düzeyde bilinçlidir ve bilinçdışı gerçekleşen savunma mekanizmaları ile kişiyi yoğun kaygı ve çatışmadan korur.
Etkileri
Sigmund Freud'un icat ettiği psikanalizden etkilenmiş olan psikanalist ve teorisyenler, filozof ve yazınsal eleştirmenler: Alfred Adler, Karl Abraham, Franz Alexander, Lou Andreas-Salomé, Jacob Arlow, Michael Balint, Therese Benedek, John Benjamin, Bruno Bettelheim, Edward Bibring Wilfred Bion, John Bowlby, Charles Brenner, Abraham A. Brill, Ruth Mack Brunswick, Helene Deutsch, Françoise Dolto, Kurt R. Eissler, Erik Erikson, Ronald Fairbairn, Pierre Fédida, Otto Fenichel, Sándor Ferenczi, Anna Freud, Erich Fromm, Frieda Fromm-Reichmann, Merton Gill, Andre Green, Ralph R. Greenson Heinz Hartmann, Edith Jacobson, Ernest Jones, Carl Jung, Otto Kernberg, Paulina Kernberg, Melanie Klein, Heinz Kohut, G. Stanley Hall, Paula Heimann, Karen Horney, Luce Irigaray, Susan S. Isaacs, Julia Kristeva, Jacques Lacan, Jean Laplanche, Bertram D. Lewin, Hans Loewald, Rudolf Loewenstein, Margaret Mahler, Adolf Meyer, Donald Meltzer, Karl Menninger, Stephen A. Mitchell, Sandor Rado, Otto Rank, Theodor Reik, Joan Riviere, Herbert Rosenfeld, David Rapaport, Harold F Searles, Hanna Segal, Roy Schafer, Melitta Schmideberg, Sabina Spielrein, Rene Spitz, Daniel N. Stern, Robert J Stoller, Harry Stack Sullivan, Neville Symington, Victor Tausk, Frances Tustin, Vamık Volkan, Donald Winnicott, ve Slavoj Zizek.
24 Haziran 2022
Mercury Uzay Projesi
Mercury Projesi ABD'nin insanlı ilk uzay yolculuğu projesidir. 1959'dan başlanılarak 1963'e değin Dünya yörüngesine insan gönderinceye kadar sürdürülmüştür. İlk planlar ve araştırmalar -NASA kurulana dek- NACA (Ulusal Havacılık Danışma Kurulu) tarafından yürütüldü. Mercury Projesi, adını hızın simgesi olan Roma tanrısı Mercury'den almıştır. Ayrıca Merkür, Samanyolu gökadasındaki Güneş'e en yakın olan gezegen olduğundan yörüngede en hızlı dönen gezegendir. Merkür gezegeniyle ilişkili bir proje olmamasına karşın bu bakımdan Merkür adı uygun görülmüştür. Bu proje 1,5 milyar Amerikan dolarına mal olmuştur.
Fırlatma roketleri
Proje boyunca 3 adet roket kullanılmıştır:
Little Joe - 8 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 2 kez maymun götürüldü. Fırlatma kurtarma düzeneğinin denenmesi. Redstone - 4 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 1 kez şempanze götürüldü; 1 kez de kısmen Dünya yörüngeli pilotlu uçuş. Atlas - 4 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 2 kez tam Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 1 kez şempanze götürüldü; 5 kez de tam Dünya yörüngeli pilotlu uçuş.
Little Joe, fırlatma kurtarma kulesini ve yarıda kesme işlemini denemek için kullanıldı. Redstone, kısmen Dünya yörüngeli uçuşlar için; Atlas ise tam Dünya yörüngeli uçuşlar için kullanıldı. Ekim 1958'in başlarında Jupiter roketleri de kısmen Dünya yörüngeli uçuşlarda kullanılmak için düşünüldüyse de Temmuz 1959'da bütçe sıkıntıları nedeniyle vazgeçildi. Atlas roketinin Mercury kapsülünden ve bu kapsülde taşınması tasarlanan nükleer savaş başlıklarından doğacak ağırlık artışının üstesinden gelebilmesi için daha fazla güçlendirilmeye gereksinimi vardı. Little Joe, Mercury Projesi için tasarlanmış katı yakıtlı bir roketti. Titan roketinin de Mercury Projesi'nin ilerleyen basamaklarında kullanılması düşünülmüştür. Ancak kullanılmayıp Mercury Projesi bitirilmiştir. Bu yüzden Gemini Projesi'nde kullanılmıştır.
Programda 20 adet pilotsuz uçuş vardı. Hepsinin uzaya çıkması planlanmamıştı ve zaten görevi tamamlayamayan uçuşlar da olmuştu. Bu uçuşların dördü 5.uçuştan (1959) itibaren başlayarak -insan dışındaki- primatlarla (maymun soyundan gelen canlılar) gerçekleştirildi. Mercury Projesi'nin insan dışında personeli aşağıda sıralanmıştır:
Sam adındaki şebek 4 Aralık 1959'da Little Joe 2'de 85 km yükseğe fırlatıldı.
Miss Sam adlı şebek 21 Ocak 1960'ta Little Joe IB'de 15 km yükseğe fırlatıldı.
Ham adlı şempanze 31 Ocak 1961'de Mercury-Redstone 2'de kısmen Dünya yörüngeli uçuş yaptı.
Enos adlı şempanze 29 Kasım 1961'de Mercury-Atlas 5'te 2 tam Dünya yörüngeli uçuş yaptı.
Görev |
Roket |
Çağrı İşareti |
Fırlatma Tarihi |
Fırlatma Zamanı |
Görev Süresi |
Açıklamalar |
Mercury-Jupiter |
Jupiter
(roket) |
- |
- |
- |
- |
Temmuz 1959'da iptal edildi. - Kısmen
Dünya yörüngeli uçuş için düşünülmüştü. |
Little
Joe 1 |
Little
Joe |
LJ-1 |
21 Ağustos 1959 |
- |
00gün 00sa 00dk 20sn |
Uçuş sırasında fırlatma kurtarma
düzeneğinin denenmesi. |
Big Joe 1 |
Atlas
10-D |
Big Joe 1 |
9 Eylül 1959 |
- |
00gün 00sa 13dk |
Isı kalkanının ve Atlas ile uzay aracı
arasındaki koordinasyonun denenmesi. |
Little
Joe 6 |
Little
Joe |
LJ-6 |
4 Ekim 1959 |
- |
00gün 00sa 05dk 10sn |
Kapsülün aerodinamiğinin ve
bütünselliğinin denenmesi. |
Little
Joe 1A |
Little
Joe |
LJ-1A |
4 Kasım 1959 |
- |
00gün 00sa 08dk 11sn |
Uçuş sırasında fırlatma kurtarma düzeneğinin denenmesi. |
Little
Joe 2 |
Little
Joe |
LJ-2 |
4 Aralık 1959 |
- |
00gün 00sa 11dk 06sn |
Sam adlı maymunun 85 km'lik
yüksekliğe çıkarılması. |
Little
Joe 1B |
Little
Joe |
LJ-1B |
21 Ocak 1960 |
- |
00gün 00sa 08dk 35sn |
Miss Sam adlı maymunun 15 km'lik
yüksekliğe çıkarılması. |
Beach
Abort |
Fırlatma Kurtarma Düzeneği |
Beach Abort |
9 Mayıs 1960 |
- |
00gün 00sa 01dk 31sn |
Platform dışı yarıda kesme işlemi
denemesi. |
Mercury-Atlas
1 |
Atlas |
MA-1 |
29 Temmuz 1960 |
13:13 GMT |
00gün 00sa 03dk 18sn |
Atlas roketinin ve Mercury uzay
aracının birlikte kullanıldığı ilk uçuş. |
Little
Joe 5 |
Little
Joe |
LJ-5 |
8 Kasım 1960 |
- |
00gün 00sa 02dk 22sn |
Üretilmiş Mercury uzay aracının ilk
uçuşu. |
Mercury-Redstone
1 |
Redstone |
MR-1 |
21 Kasım 1960 |
- |
00gün 00sa 00dk 02sn |
Elektrik arızası nedeniyle 10 cm
yükselip platforma geri oturdu. |
Mercury-Redstone
1A |
Redstone |
MR-1A |
19 Aralık 1960 |
- |
00gün 00sa 15dk 45sn |
Redstone roketinin ve Mercury uzay
aracının birlikte kullanıldığı ilk uçuş. |
Mercury-Redstone
2 |
Redstone |
MR-2 |
31 Ocak 1961 |
16:55 GMT |
00gün 00sa 16dk 39sn |
Ham adlı şempanzenin taşındığı kısmen
Dünya yörüngeli uçuş. |
Mercury-Atlas
2 |
Atlas |
MA-2 |
21 Şubat 1961 |
14:10 GMT |
00gün 00sa 17dk 56sn |
Atlas roketiyle Mercury uzay aracının
denenmesi. |
Little
Joe 5A |
Little
Joe |
LJ-5A |
18 Mart 1961 |
- |
00gün 00sa 23dk 48sn |
Fırlatma kurtarma düzeneğinin bir
fırlatmada yaşanabilecek en zor koşullar altında denenmesi. |
Mercury-Redstone BD |
Redstone |
MR-BD |
24 Mart 1961 |
17:30 GMT |
00gün 00sa 8dk 23sn |
Redstone fırlatma roketi geliştirme -
deneme uçuşu. |
Mercury-Atlas
3 |
Atlas |
MA-3 |
25 Nisan 1961 |
16:15 GMT |
00gün 00sa 07dk 19sn |
Atlas roketiyle Mercury uzay aracının
denenmesi. |
Little
Joe 5B |
Little
Joe |
AB-1 |
28 Nisan 1961 |
- |
00gün 00sa 05dk 25sn |
Fırlatma kurtarma düzeneğinin bir
fırlatmada yaşanabilecek en zor koşullar altında denenmesi. |
Mercury-Atlas
4 |
Atlas |
MA-4 |
13 Eylül 1961 |
14:09 GMT |
00gün 01sa 49dk 20sn |
Atlas roketiyle Mercury uzay aracının
denenmesi. 1 tam yörünge tamamlandı. |
Mercury-Scout
1 |
Scout |
MS-1 |
1 Kasım 1961 |
15:32 GMT |
00gün 00sa 00dk 44sn |
Mercury takip şebekesinin denenmesi. |
Mercury-Atlas
5 |
Atlas |
MA-5 |
29 Kasım 1961 |
15:08 GMT |
00gün 03sa 20dk 59sn |
Enos adlı şempanzenin taşınarak iki
tam Dünya yörüngeli uçuş yapması. |
Pilotlu uçuşlar
Uzaya gitmeyi göze alan ilk Amerikalılar fiziksel gerekliliklere ulaşabilmeleri için deneme uçuşlarına seçilen 110 adet askeri pilottan oluşuyorlardı. Nisan 1959'da bu 110 kişinin yedisi astronot oldu. Bunların altısı da Mercury Projesi'nde görev aldı (Deke Slayton kalp rahatsızlığı nedeniyle görevlendirilmedi). Herkesin kendi uzay aracına ad koyması Alan Shepard'ın Freedom 7'si ile başladı. Herkesin bu adlara "7"yi eklemesi de 7 kişilik ekibi simgeliyordu.
Mercury'nin eskiden ordunun test pilotluğunu yapan başlıca 7 astronotu Mercury 7'lisi olarak da bilinir. 9 Nisan 1959'da NASA seçilen astronotları duyurmuştur.
Malcolm Scott Carpenter, USN (1925-)
Leroy Gordon "Gordo" Cooper, Jr., USAF (1927-2004)
John Herschel Glenn. Jr., USMC (1921-) Dünya yörüngesindeki ilk Amerikalı.
Virgil Ivan "Gus" Grissom, USAF (1926-1967)
Walter Marty Schirra, Jr., USN (1923-)
Alan Bartlett Shepard, Jr., USN (1923-1998) Uzaydaki ilk Amerikalı.
Donald Kent "Deke" Slayton, USAF (1924-1993) Düzensiz nabzı nedeniyle 1962'de uçuştan men edildi, 1972'de yeniden görev verildi ve 1975'te Apollo - Soyuz Test Projesi'nde uçuş görevi aldı.
·
görevi aldı.
Görev |
Çağrı İşareti |
Roket |
Kısaca Belirtilişi |
Pilot |
Fırlatma Tarihi |
Fırlatma Zamanı |
Görev Süresi |
Açıklamalar |
Mercury-Redstone
3 |
Freedom 7 |
Redstone |
MR-3 |
Shepard |
5 Mayıs 1961 |
14:34 GMT |
00gün 00sa |
Kısmen Dünya yörüngeli uçuş yapan ilk
Amerikalı. |
Mercury-Redstone
4 |
Liberty Bell 7 |
Redstone |
MR-4 |
Grissom |
21 Temmuz 1961 |
12:20 GMT |
00gün 00sa |
Kısmen Dünya yörüngeli ikinci uçuş.
Kapsül, kapak birden infilak edince kurtarılamadan battı. |
Mercury-Atlas 6 |
Friendship 7 |
Atlas |
MA-6 |
Glenn |
20 Şubat 1962 |
14:47 GMT |
00gün 04sa |
Dünya yörüngesindeki ilk Amerikalı.
Kapsülün retroroketleri geri
dönüş boyunca ısı kalkanı üzerindeki kuşkular nedeniyle çalıştı. |
Mercury-Atlas
7 |
Aurora 7 |
Atlas |
MA-7 |
Carpenter |
24 Mayıs 1962 |
12:45 GMT |
00gün 04sa |
3 tam yörünge. 402 km'lik hedef
şaşmasıyla geri döndü. Pilot Carpenter Deke
Slayton'un yerine geçti. |
Mercury-Atlas
8 |
Sigma 7 |
Atlas |
MA-8 |
Schirra |
3 Ekim 1962 |
12:15 GMT |
00gün 09sa |
Mühendislik testleri uygulandı. 6 tam
yörünge. |
Mercury-Atlas
9 |
Faith 7 |
Atlas |
MA-9 |
Cooper |
15 Mayıs 1963 |
13:04 GMT |
01gün 10sa |
Bir günden fazla uzayda kalan ilk
Amerikalı. Uzaya ve yörüngeye yalnız başına giden son Amerikalı. 22 tam
yörünge. |
Mercury 10 |
Freedom 7-II |
Atlas |
MA-10 |
Shepard |
- |
- |
- |
Ekim 1963'te 3 günlük görev yapması
tasarlanmıştı. 13 Haziran 1963'te iptal edildi. |
Mercury uçuş armaları
Çeşitli Mercury görevlerinin uçuş armaları mevcut gibi görünmektedir. Aslında bu armalar Mercury Projesi bittikten çok sonra kişisel girişimciler tarafından tasarlanmıştır. Gerçek birer uçuş arması Gemini Projesi'deki görevler için üretilince Mercury Projesi için de genel bir talep baş gösterdi. Bu talebi de işte bu girişimciler karşılamıştır. Mercury astronotlarının taşıdığı arma yalnızca NASA'nın logosu ve adlarının yazdığı etiketti. Bununla birlikte insanlı Mercury uzay araçlarının her biri birer uçuş armasıyla süslenmişti. Bunlar Mercury'nin gerçek uçuş armalarıdır.
Çeşitli bilgiler
Mercury astronotları çalışmalarının bir bölümünü Hampton, Virginia'daki NASA Langley Araştırma Merkezi'nde uçuş operatörü William K. Douglas ve Keith G. Lindell (COL, USAF) ile yaptı. Mercury Projesi'nin anısına Hampton kentindeki kimi köprülere Mercury astronotlarının ve kimi bulvar ve yollara Mercury adı konulmuştur.