Kırıkkale

Kırıkkale, Türkiye Cumhuriyeti'nin İç Anadolu Bölgesinde yer alan ilidir.

Şehrin adını nereden aldığına dair kesin bir bilgi yoktur. Kırıkköyü ile kentin merkezinde bulunan Kaletepe'nin kısaltılarak birleştirilmesinden ortaya çıktığı söylenir. Bu ismin halk tarafından yakıştırıldığı kanaati yaygın olmakla beraber bölgenin ismi Osmanlı arşiv belgelerinde "Kırıkkal" şeklinde geçmektedir. Kırıkkale, 1989 senesinden önce başkent Ankara'ya bağlı bir ilçe iken 21 Haziran 1989 târih ve 3578 sayılı yasa gereğince dönemin başbakanı Turgut Özal tarafından yapılan törenle il olmuştur. İlk vâlisi Fikret Güven, 17 Ağustos 1989 târihinde yapılan törenle il vâliliği görevine başlamıştır.

04 Şubat 2021 TÜİK verilerine göre 9 İlçe, 11 belediye, bu belediyelerde 88 mahalle, ayrıca 185 köy bulunmaktadır.

Ekonomi

Türkiye Cumhuriyeti'nin önemli sanayi merkezlerinden birisi olan Kırıkkale, bünyesinde bulundurduğu önemli sanayi kuruluşlarıyla savunma ve petro-kimya sanayi faaliyetleri can damarı durumdadır. Önemli sanayi kuruluşları:

Tüpraş Orta Anadolu Rafinerisi

MKE Ağır Silah Fabrikası Müdürlüğü

MKE Çelik Fabrikası Müdürlüğü

MKE Silah Fabrikası Müdürlüğü

MKE Mühimmat Fabrikası Müdürlüğü

MKE Barut Fabrikası Müdürlüğü

MKE Pirinç Fabrikası Müdürlüğü

MKE Kırıkkale Hurda Müdürlüğü 

Kırdemir Kırıkkale Demir Çelik Fabrikası

Coğrafya

İlin kuzeyinde Çamlıca, Karakaya ve Kırıkkale tepeleri bulunur. Topraklarının denizden ortalama yüksekliği 700 m. olup kuzeybatıdan güneydoğuya doğru Koçu Dağı uzanmaktadır. Bu dağ, 4×7 km boyutlarındadır. Yığlıtepe, deniz seviyesinin 1278 m. üstündedir. Güney-güneydoğuda Denek Dağ Sırası bulunmaktadır. Bu dağ sırası Çoruhözü Vâdisi'nin güneyinde uzanmaktadır.

İl yüzölçümünün küçük bir bölümünü ovalar oluşturur. Kuzeydeki Çamlıca ve Karakaya tepeleriyle güneydeki Denek Dağı’nın arasında Kırıkkale Ovası uzanmaktadır. Kırıkkale ilinde yerleşimin önemli bölümü buradadır. Ovanın en geniş yeri, Çoruhözü Deresi’nin Kızılırmak’a aktığı noktadır.

İl sınırları içerisindeki yaylalar, deniz seviyesinin 1200–1600 m üzerindedir.

Su kaynakları

Şehrin en önemli akarsuyu Kızılırmak'tır. 94 km'lik bir bölüm şehir sınırları içinde yer alır. Kentin güney ve batısından geçer. Kent, Kızılırmak'la yerleşim olarak birleşmiş durumdadır. Kızılırmak, Yeşil Vadi Projesi'yle koruma altına alınmıştır. Kapulukaya Hidroelektrik Santrali bu ırmak üzerinde kurulmuş olup faaliyetlerini sürdürmektedir.

Şehirde Sulakyurt-Danacı Göleti'yle Ahılı deresi üzerinde sulama amaçlı bir gölet vardır. Enerji amaçlı kullanılan Kapulukaya Barajı'nın ardında suların birikmesiyle oluşmuş -isimsiz- yapay bir göl bulunur.

Şehirdeki küçük akarsular

Çoruhözü: İzzettin-Balışeyh arasında demiryoluna paralel olarak merkezden geçer ve Kızılırmak'a karışır. Derenin aktığı yerlerde su, tarımsal sulamada kullanılır.

Okun Deresi : Elmadağ'ın güneyinde akan suların oluşturduğu Balaban ve Sarılıöz çaylarının Kılıçlar Köyü'nde birleşmesinden oluşur ve Kızılırmak'a karışır.

Delice Irmağı : Delice ilçesi ile Çorum toprakları arasında akar. Bozköy ovasını sular ve Kızılırmak'a karışır. Irmağın il sınırlarındaki uzunluğu 54 km'dir.

Coğrafi Konumu

İç Anadolu Bölgesi'nde Orta Kızılırmak Bölümü'nde yer alan Kırıkkale, doğuda Çorum, Yozgat, güneyde Kırşehir, batıda Ankara, kuzeyde Çankırı illeri ile komşudur.

İklim Bilgileri

Kırıkkale iklimi
Aylar	Oca	Şub	Mar	Nis	May	Haz	Tem	Ağu	Eyl	Eki	Kas	Ara	Yıl
En yüksek sıcaklık (°C)	17,0	20,8	30,4	32,0	34,4	37,6	41,6	40,4	36,9	33,0	24,8	19,0	41,6
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C)	4,0	6,9	12,6	18,1	23,1	27,5	30,8	30,8	26,8	20,6	12,4	5,8	18,23
Ortalama sıcaklık (°C)	0,3	2,3	6,9	12,2	16,9	21,2	24,6	24,2	19,5	13,6	6,8	2,1	12,5
Ortalama en düşük sıcaklık (°C)	−3	−1,8	1,4	6,2	10,1	13,9	16,8	16,5	12,2	7,5	2,2	−1	6,85
En düşük sıcaklık (°C)	−22,4	−21,6	−19,8	−5,8	0,4	5,4	7,4	8,0	2,8	−5	−9,7	−18	−22,4
Ortalama yağış (mm)	39,5	29,1	32,3	48,6	49,9	37,5	12,4	10,0	13,8	30,6	33,5	43,9	383,1
Kaynak: Türkiye Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü

Yönetim

İllerde protokolde ilk sırada yer alan Vali, merkezi yönetimi temsil eder ve Cumhurbaşkanı tarafından atanır. Büyükşehir dışındaki illerde yerel yönetim, şehirler düzeyindedir. Belediye Başkanı, belediye sınırları içinde kalan seçmenin oy çokluğu ile seçilir. Ayni seçmen İlçe Belediye Meclisi için de oy kullanarak ilçelerin belediye meclislerini oluşturur. İldeki bütün seçmenler ayrıca il genel meclisi için de oy kullanarak, İl Genel Meclisinin oluşumunu sağlarlar.

İl genel meclisi ve belediye meclisi üyelikleri için yapılan seçimlerde, onda birlik baraj uygulamalı nispi temsil sistemi, belediye başkanlığı seçiminde ise çoğunluk sistemi uygulanır İl genel meclisi ve belediye meclisi üye sayıları ilçe nüfusuna göre, kontenjandan kalan sayıların partilere dağılımı ise D'Hondt Sistemine göre belirlenir (Kanun:2972-Madde:23)

İl Genel Meclisi, İl Özel İdaresinin karar organıdır, başkanını üyeleri arasından gizli oyla seçer. Ayrıca, İl Genel Meclisi kendi içinden gizli oyla bir yıl görev yapacak 5 kişilik İl Encümenini seçer.

Merkezi yönetim, Vali ve İl Müdürlerinden oluşur. İl Özel İdaresi (İl Genel Meclisi ve İl Encümeni) seçilmişlerden oluşur, ancak Vali başkanlığında görev yapar. Yerel yönetim ise belediye başkanları ve belediye meclislerinden oluşur.

Nüfus

Güncel Nüfus Değerleri (TÜİK 4 Şubat 2021 verileri)

Kırıkkale ili nüfusu: 278.703'dür. Bu nüfusun % 89,5'i şehirlerde yaşamaktadır (2020 sonu). İlin yüzölçümü 4.791  km2'dir. İlde  km2'ye 58 kişi düşmektedir. (Bu sayı merkezde  461’dir.)  İlde yıllık nüfus % 1,52 oranında azalmıştır. Nüfus artış oranı en yüksek ve en düşük ilçeler: Merkez (% 0,28)- Keskin (-% 7,84)

04 Şubat 2021 TÜİK verilerine göre merkez ilçeyle beraber 9 İlçe, 11 belediye, bu belediyelerde 88 mahalle ve ayrıca 185 köy vardır.

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
Kırıkkale ilçesi (Ankara)
1965	101.085	57.669	43.416
1970	130.186	91.658	38.528
1975	177.155	137.874	39.281
1980	222.893	178.401	44.492
1985	262.349	208.018	54.331
Kırıkkale merkez ilçesi
1990	206.688	185.431	21.257
2000	225.005	205.078	19.927
2007	204.083	192.257	11.826
2008	201.578	192.341	9.237
2009	201.382	192.705	8.677
2010	201.517	193.093	8.424
2011	202.098	193.950	8.148
2014	197.037	189.044	7.993
2015	198.132	190.486	7.646
2016	Veri yok	Veri yok	Veri yok

Kültür

Silâh Müzesi

Silâh-San bünyesinde kurulmuştur. 1991 yılında gerekli işlemleri yapıldıktan sonra faaliyete geçirilmiştir.

15 ve 20. yüzyıllar arasında Osmanlı ve Avrupa ülkelerine ait silâhlar Tophane'den, Anadolu'nun çeşitli yerlerinden ve askerî fabrikalardan toplanarak teknik ve tarîhi özellikleri tespit edildikten sonra müze hâline getirilen, Silah Fabrikası'nın büyük salonunda gösterime açılmıştır.

İdari yapı ve  İlçeleri

Kırıkkale ilindeki yerleşim yerleri listesi

Kırıkkale, 9 ilçe (merkez dahil), 11 belde ve 185 köy ile tipik bir Orta Anadolu ilidir. İlde 20 belediye teşkilatı mevcuttur. Bunlardan 1’i İl belediyesi, 8’i ilçe belediyesi, 11’ü ise belde belediyesidir. Ayrıca 13 mahalli idare birliği bulunmaktadır.

Konum Bilgileri
İlçe	Kuruluş Yılı	Alanı km²	Rakım mt.	Merkeze km	Ulaşan Yollar
Kırıkkale Merkez	1945	432	746		/ -14,  -08,
Bahşili	1990	266	703	9	-01,  -08
Balışeyh	1990	623	870	21	/ -14, 71-02
Çelebi	1990	223	1.241	57	-02=>71-50
Delice	1960	970	696	52	-01
Karakeçili	1990	137	821	39	-07,  -01
Keskin	Cumh.önce	1.129	1.139	30	-08, 71-25, 71-26
Sulakyurt	1960	708	830	52	-14=>71-02
Yahşihan	1990	304	779	5	/ -14, 71-52
KIRIKKAKE	1989	4.791

Ulaşım

Kırıkkale'nin bazı önemli merkezlere uzaklığı şöyledir,

Kardeş şehirler

•  Lanzhou

Kırıkkale'nin İlçeleri

Kırıkkale (il merkezi)

Bahşili

Balışeyh

Çelebi

Delice

Karakeçili

Keskin

Sulakyurt

Yahşihan

BAHŞILI

1984 yılında belediye örgütü kurulmuş, 1990'da ise İlçe teşkilatı oluşturulmuştur. Bahşılı, İlçe merkezinde 5 mahalle bulunmaktadır. İl merkezine uzaklığı 5 km olup, 243 km² yüzölçüme sahip 700 rakımlı bir yerleşim yeridir.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
1990	11.058	6.317	4.741
2000	8.525	5.790	2.735
2007	7.121	4.962	2.159
2008	7.070	5.076	1.994
2009	7.134	5.173	1.961
2010	7.124	5.282	1.842
2011	6.911	5.245	1.666
2012	6.769	5.216	1.553
2013	7.032	5.545	1.487
2014	6.910	5.523	1.387
2015	6.772	5.518	1.254

BALIŞEYH

İlçe adını Oğuz Kayı Beyi Ertuğrul Gazi’nin yakın arkadaşı Şeyh Edebali’ nin diğer adı olan Balı-Şeyh’ten almıştır. Yerleşim tarihi 1230 - 1258 yılları arasındadır. İlçede 13. yüzyıl Selçuklu dönemine ait caminin bulunması bu tarihi doğrulamaktadır.[1]

Coğrafya

İlçe kuzeyde Sulakyurt İlçesiyle 24 km, güneyde Keskin İlçesiyle 12 km, doğuda Delice İlçesiyle 35 km ve batıda Kırıkkale Merkez İlçesiyle 47 km mülki sınırları ile çevrilmiş olup, toplam 136 km mülki sınırlara ve 615 km² yüzölçümüne sahiptir.

İlçeden geçen Kı Devlet Karayolunun Ankara’yı Karadeniz ve Doğu İllerine bağlayan önemli yollardan biri olması ayrıca Devlet Karayolları'na paralel olarak D.D.Y’nun geçmesi İlçenin önemini arttırmaktadır.

İlçede genellikle karasal iklim sürmekte olup, yazları sıcak ve kurak, kışları genellikle soğuk ve kısmen kar yağışlıdır. Bölge tipik karasal iklimin hava şartlarına sahip olmakla beraber birkaç km. aralıkla değişik hava şartlarıyla karşılaşmak mümkündür. Kış ve ilkbahar mevsimlerinde vadi ve yüksek yamaçlarda sis olur. Bölgedeki hakim rüzgâr yıldız ve poyrazdır.

Bölgenin en yüksek kesimi güneyde bulunan Denek Dağı ile kuzeydoğuda bulunan Koçubaba Seydim tepesidir. Bu iki bölümde Devlet Karayoluna gelindikçe alçalan bir arazi kesimi mevcuttur. E-88 Devlet Karayolunun bulunduğu kısım düz ve ova görünümündedir. Bölge arazisinin hemen hemen tamamı tarım alanıdır. İlçe dahilinde en yüksek rakım 1740 m, en düşük rakım ise 872 m, ortalama rakım ise 1000 m'dir. Bölgede dağ olarak adlandırabileceğimiz Keskin İlçesi hududunu teşkil eden Denek Dağı 1140 m'dir. Bölgede Kenanbeyobası Köyünün Azgın Yaylası mevcut olup, yaylanın elektriği ve yolu mevcuttur.

İlçenin Koçubaba - Ulaklı ve Selamlı Köyleri alanı meşe ormanları ile kaplıdır. Denek Dağı eteklerinde cılız fundalıklar ve meşelikler mevcuttur.[2]

Ulaşım

1. Karayolu

İlçe içerisinden geçen 25 km'lik Devlet Karayolu 19 km'lik İl yolu ile 224 km'lik köy yolu bulunmaktadır.

2006 KÖYDES Projesi kapsamında 52 km II. kat asfalt ile 3 km stabilize yol yapımı gerçekleştirilmiştir. Ayrıca 2007 KÖYDES Projesi kapsamında, İzzettin – Kenanbeyobası arasındaki 9 Km yolun stabilize işi ihale edilerek tamamlanmıştır. Kırlangıç – Kenanbeyobası ve Mehmetbeyobası Köyleri arasındaki 15 km yol ile Hüseyinbeyobası ve Kılevli, tamamlanmıştır. Kırlangıç – Kenanbeyobası ve Kılevli Köyleri arasındaki 4 km yolun I.Kat sathi kaplama asfalt yapım işi de tamamlanmıştır. Yine 2007 yılı içerisinde malzemesi kaymakamlığımızca karşılanmak kaydıyla İl Özel İdaresince Ulaklı, Beşbıçak, Yenili Köyleri arasındaki yolların birinci kat asfalt yapım işi tamamlanmıştır. 2007 KÖYDES ödeneklerinden artırılarak malzemesi alınan Kargın - Karalı yollarının yapım işi de bitirilmiştir. Yine ayrıca 2007 KÖYDES kapsamında I.Kat Asfaltı yapılan Kırlangıç-Kenanbeyobası ve Mehmetbeyobası Köyleri arsındaki yolun, 2007 KÖYDES artan ödeneklerden Kırlangıç-Kenanbeyobası ve Mehmetbeyobası arasındaki yolun II.Kat asfalt yapımı programa alınmış olup, iş bitirilmiştir. 2008 KÖYDES Projesi kapsamında programa alınan Devlet Yolu Eldelek Köyü arasındaki yol ile Aydınşeyh – Hıdırşeyh Köyü arasındaki yol içinde ihalesi yapılmış olup, yolların yapımı tamamlanmıştır. 2009 KÖYDES Projesi kapsamında ise Beşbıçak-Aşağıkarakısık-Yukarıkarakısık köyleri arasındaki bir km yolun asfalt yapımı işi planlanmışken KÖYDES Projelerinden artırılan ödenekle 2 km yol yapımı gerçekleştirilmiştir.

2. Demiryolu

İlçeden geçen 21 km.lik demiryolu hattı bulunmaktadır. İlçe sınırları içerisinde Balışeyh ve İzzettin istasyonu vardır. İzettin'de herhangi bir anahat veya bölgesel tren durmamaktadır. Gayrifaal durumdadır. Balışeyh'de günde iki anahat treni durmaktadır.

Sağlık

Balışeyh Sağlık Grup Başkanlığı'na bağlı Balışeyh Toplum Sağlığı Merkezi ve bunun bünyesinde 2 adet Aile Hekimliği Birimi bulunmaktadır. Koçubaba ve Kulaksız kasabalarında bulunan Sağlık Ocakları Sağlık Evine dönüştürülmüştür. Ayrıca İzzettin, Battalobası, Beşbıçak, Hıdırşeyh ve Hüseyinbeyobası köylerinde Sağlık Evi bulunmaktadır. Sağlık Grup başkanlığına bağlı 112 Acil Yardım ve Kurtarma İstasyonu da Toplum Sağlığı Merkezinde hizmetlerini vermektedir.

İlçede Sağlık Hizmeti veren binalar

Balışeyh Toplum Sağlığı Merkezi

Koçubaba Sağlık Evi

Kulaksız Sağlık Evi

İzzettin Sağlık Evi

Beşbıçak Sağlık Evi

Battalobası Sağlık Evi

Hıdırşeyh Sağlık Evi

Hüseyinbeyobası Sağlık Evi

Poliklinik çalışmaları

Bölgede bulunan 26 köyün tamamı periyodik olarak hizmet amacıyla gidilerek gerek bebeklerin gerekse okul çağındaki çocukların aşıları yapılmaktadır.

Hedef bebek nüfusunun %100'üne yakını aşılanmış, aynı zamanda mevcut bebek aşılanarak neonatol tetenos çalışmalarına önem verilmiştir.

Sağlık Bakanlığı ve Verem Savaş Dispanserlerinin uyarıları göz önüne alınarak BCG aşıları tam olarak yapılmıştır.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
1990	14.097	2.078	12.019
2000	13.702	3.344	10.358
2007	8.221	2.480	5.741
2008	8.851	2.547	6.304
2009	7.770	2.195	5.575
2010	7.006	2.086	4.920
2011	6.826	2.111	4.715
2012	6.435	2.042	4.393
2013	6.633	2.240	4.393
2014	6.100	2.087	4.013
2015	5.782	2.001	3.781
2016	5.692	1.957	3.735

Ekonomik ve mali durum

1. Zirai Yönden: İlçem ekonomik yapısı genel olarak tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Bu durum vergi mükellef grupları arasında da göze çarpmaktadır. Şöyle ki;

Ticari Gelir Vergisi Mükellef Sayısı	134
Zirai Gelir Vergisi Mükellef Sayısı	42
Diğer Gelir Vergisi Mükellef Sayısı	34

Muafiyet sınırları içerisinde kalan zirai gelir sahipleri olduğunu da düşünecek olursak bu rakam oldukça yüksektir.

Ancak bu zirai gelir sahiplerinin kazançları kendi geçimlerini idame ettirmeye dahi yeterli değildir.

2. Ticari Yönden: İlçede ticaret gelişmemiştir. Hali hazırda ticari faaliyetler birkaç şirket dışında küçük esnaf tarafından yürütülmektedir.

İlçede Bankacılık hizmeti bir adet banka şubesi tarafından yürütülmektedir. İlçe ekonomisine katkı yönünden şirketleşme faaliyeti çok düşüktür. İlçede kurulu şirketlerin adedi ile faaliyet alanları aşağıdaki gibidir.

Şirketin Türü	Adedi
Anonim Şirket	2
Limited Şirket	12

Bu Şirketlerin faaliyetleri hali hazırda yurt içi ticareti ile sınırlıdır.(İthalat ve ihracat yapılmamaktadır.)

İmalat Sanayi: İlçede İmalat Sanayi küçük çaplı un değirmenleri dışında hiç gelişmemiştir. İmalathane türü adedi, faaliyet alanları aşağıdaki gibidir.

İmalathane Türü	Adedi	Faaliyet Alanı
Un Değirmeni	5	Un ve Bulgur
Yem Fabrikası	1	Yem İmalatı(Atıl durumda)

İlçede vergi, Saymanlık ve Millî Emlak Hizmetleri Mal Müdürlüğü tarafından yürütülmektedir.

Tarım

İlçenin ekonomik yapısında en önemli yeri tarım ve hayvancılık işgal etmektedir. Tarım içinde hububat tarımı ağırlıklıdır. İlçede daha ziyade kuru tarım hâkimdir. Sulanabilir arazilerde şeker pancarı yapılmaktadır.

Hububatta buğday, arpa, mercimek, nohut ve ayçiçeği sıralanmaktadır. Eskiden büyük bağ sahalarına sahip olan İlçe floksera hastalığı nedeniyle bu sahaları kaybetmiş olup, valiliğin katkılarıyla yeni Amerikan asmalarıyla bağ tesisleri kurulmaya başlanmıştır.

İlçede meyve ve sebze üretimi aile işletmeciliği şeklindedir. Ticari bir potansiyele sahip değildir. Hayvancılık büyükbaş hayvan besiciliği ağırlıklı olup, son yıllarda süt sığırcılığı gelişme arz etmektedir.

İlçedeki Tarımsal Amaçlı Tesisler:

• 2 adet Köy Grup Teknisyenliği (Beşbıçak, Battalobası)
• 1 adet Boğa Barınağı ( Yenice, boş)
• Yağlı Tohum Alımı Merkezi (Merkez)
• YEMSAŞ Yem Fabrikası (Atıl durumda)
• 1 adet Şeker Pancarı Alım Şefliği (Merkez)
• T.M.O. Ajans Müdürlüğü (Merkez)

2008 yılı itibarıyla İlçede önemli bazı tarımsal ürün miktarları:

Ürünün Cinsi	Ekili Miktarı (Hektar)	Üretim (Ton)
Buğday	22.500	14.000
Arpa	3.600	2.200
Ayçiçeği	2.500	1.800
Nohut	70	50
Şeker pancarı	500	25.000

Hayvancılık

İlçede hayvancılık büyükbaş ağırlıklı olup, aşağıdaki tabloda yörenin hayvancılık durumu gösterilmektedir.

Hayvan Cinsi	Adet
Sığır-Manda	3.850
Koyun-Keçi	12.500
Arı	600
Tektırnaklı	50
Kanatlı	65.000

Ormancılık

İlçede orman ile ilgili bir kurum bulunmamaktadır. Ağaçlandırma faaliyetleri hali hazırda Orman Bakanlığınca Denek Dağı Ağaçlandırma sahasında sürdürülmektedir.

2000 yılı Bahar Dönemi içerisinde Valiliğin sağladığı 85.000 adet çeşitli ağaç türleri merkez, kasaba ve köylerde dağıtımı yapılarak dikimi gerçekleştirilmiştir.

Sosyal durum

İlçede Türk ailesine özgü gelenek ve görenekler sıcaklığını korumaktadır. Özellikle dini ve millî günlerde halkı birbirlerine daha da yaklaşmaktadır.

İlçem merkezinde son yıllarda doğudan göç edenler bulunmaktadır. İlçe halkının yerlileri hem kendi gelenek ve göreneklerini, giyim tarzlarını sürdürmek istemişler hem yurt içinde ve de yurt dışında çalışan yakınlarının etkisi ile modernleşmeye yönelmişler. Günün gereklerine uygun araçları kullanmaya başlayarak yeni bir toplum hayatının kurallarını benimsemişlerdir. Fakat genelde geleneksel Anadolu yaşayışı ve aile düzeni hâkimdir. Erkeğin aile içindeki yeri önem taşır. Kadın daha çok ailenin düzenleyicisi, erkeğin yardımcısıdır. Genel olarak ekonomi tarıma bağlı bulunduğundan İlçemizde kadın da tarım alanında çalışarak aileye ekonomik yönden katkıda bulunmaktadır.

İlçe konut yönünden yetersiz olup, yeni yeni yapılaşmaya yönelmiş durumdadır. İlçede eskiden kalma hala kullanılan az sayıda toprak damlı evlerin dışında konutlar betonarme ve üstü çatı örtülüdür. Ancak 2005 yılında ile belediye başkanlığının girişimi ile TOKİ tarafından 144 konutluk daireler yapılmış olup, tamamı satılarak vatandaşların kullanımına sunulmuştur.

Önemli Kültürel Mekânlar

Balışeyh ilçesinde gidilebilecek başlıca önemli mekanlar şunlardır:

Koçubaba Türbesi: Turk ve Bektasi Şeyhi Koçu Baba’ya aittir. XV. yüzyılda yapılan türbe birçok kez onarım geçirmiştir. Türbe sekizgen planlı kesme taştan yapılmış olup, üzeri taştan piramidal bir külah ile örtülmüştür.

Ballıbaba Camii: Balışeyh ilçe merkezinin Ballı Mahallesi'nde yer alan caminin 1121 yılında Selçuklular tarafından yapıldığı tahmin edilmektedir. 1120'li yıllarda buraya yerleşen Türkler tarafından yapıldığı sanılmaktadır. Bazı kaynakların 13. yüzyıl ve 14. yüzyılda yapıldığı belirtiliyorsa da kesin değildir. Türkiye’de Vakıf Abideleri ve Eserler (1972, Ank., sayfa 495-496) adlı kitapta Ballıbaba Camii ile ilgili şu bilgiler verilmektedir: “ Boyuna dikdörtgen planda yapılmış olan caminin beden duvarları yontma ve moloz taşlardan meydana gelmiş taş duvarlar arası yatay düzende üçer sıralı tuğla hatıllarla takviye edildiği gibi düşey düzende taşlar arasına dik olarak konulmuş tuğlalarla kasetlenmiştir. Bütünüyle tam bir dikdörtgen teşkil eden caminin düz toprak damla örtülmüştür. Kuzeybatı köşesindeki kare kalden ve tuğla gövdeden minare orijinal olarak günümüze gelmişse de şrifeden üst kısmı restore görmüştür. Caminin beden duvarları üzerindeki pencereleri dikdörtgen olup üzerlerinde sivri kemerli alınlıklar bulunmaktadır. İç mekanda cami kıbleye dikey neflere eğrilmekte ve nefleri ayıran ağaç direkler üzerinde ağaç kirişleme tavanı oldukça güzel ve orijinaldir. İbadet mekanını iki sıra halinde üç nefe ayıran direklerden başka doğu ve batı kenarlarındaki beden duvarlarına bitişik olarak üst örtüyü takviye maksadı ile konulmuş direklerle birlikte dört sıra halinde bulunan ağaç direkler her sırada üç adet olmak üzere kavisli yontulmuş parçalarla kemerli hale getirilmiş bulunmaktadır. Caminin kuzey kısmında yer alan ahşap mahfil bugün kullanılmamaktadır. Mahfilin alt kısmında üst direkler arası ahşap Bursa kemerli, üst kısmında ise direkler arasına kemerli olarak yapılmıştır. Mihrap yenilenmiş olup alçılıdır.” Camii Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından restore edilmiş olup ibadete açıktır.

Bunlar dışında Ballıbaba Türbesi'de ziyaret edilebilecek mekanların başında gelmektedir.

Eğitim

a. Örgün Eğitim: İlçe genelinde 7 İlköğretim ve 1 lise bulunmaktadır. 3 Köy İlköğretim Okulunda 69 Öğrenciye 3 Öğretmen tarafından birleştirilmiş sınıf eğitimi verilmektedir. 7 İlköğretim Okulunda toplam 945 Öğrenciye 51 Sınıf ve Branş Öğretmeni tarafından eğitim verilmektedir.

Kurumun Adı	Okul Sayısı	Derslik Sayısı	Öğretmen Sayısı	Öğrenci Sayısı
İlköğretim Okulları	7	42	59	917
Genel lise	1	14	17	264
Toplam	8	56	79	1181

İlçede okuma yazma oranı %95 tir.

b. Yaygın Eğitim: 2009-2010 Eğitim-Öğretim yılında Halk Eğitim Merkez Müdürlüğüne bağlı olarak yürütülen çalışmalar aşağıya çıkarılmıştır.

HALK EĞİTİMİNCE AÇILAN KURSLAR (2009-2010 Öğretim Yılı)

Kursun Adı	Açılan Kursun Sayısı	Öğrenci Sayısı
Mesleki Teknik Kurslar	5	62
Okuma Yazma Kurslar	10	45
Sosyal–Kültürel Kurslar	9	135
Toplam	24	242

ÇELEBİ

Çelebi, İç Anadolu Bölgesi'nde Kırıkkale ilinin bir ilçesidir. Nüfusu 2.471 kişi olup bu bakımdan 922 ilçe arasında sondan onuncudur

Tarihçe

17 Mayıs 1967'de belediye statüsü alarak beldeye dönüştü.[3] Çelebi, 20.05.1990 tarih ve 20523 resmi gazete yayımlanan Kanun ile ilçe statüsüne kavuştu.

Coğrafya

İl merkezine uzaklığı 57 km.dir.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
1990	9.415	4.068	5.347
2000	7.210	3.333	3.877
2007	2.178	811	1.367
2008	2.236	846	1.390
2009	2.212	778	1.434
2010	2.177	777	1.400
2011	2.140	782	1.358
2012	2.098	781	1.317
2013	3.233	1.567	1.666
2014	2.318	913	1.405
2015	2.183	816	1.367
2016	2.151	759	1.392

İdari yapı

Çelebi ilçesine 13 adet köy bağlıdır. Belediye sınırları içinde 4 mahallesi bulunmaktadır. İlçeye bağlı bulunan herhangi bir belde yoktur. Kırıkkale'de beldesi olmayan 2 ilçeden birisidir.

Çelebi'ye Bağlı Köyler ve Kişi Bazında Nüfusları

Köyün İsmi	Nüfusu	İlçe Merk. Uzaklık (Km)	İl Merk. Uzaklık (Km)
A.Yeniyapan	171	15	67
Karahacılı	111	4	52
Karayakup	151	4	57
Hacıyusuflu	174	9	66
Kepirli	65	11	46
Karabucak	159	17	74
Karaağıl	126	9	55
Karaağaç	178	3	60
İğdebeli	38	7	59
Kaldırım	102	13	70
Tilkili	84	16	41
Halildede	158	9	66
Çiftevi	108	4	61

Çelebi Belediye Sınırları İçerisindeki Mahalleler

Köyün İsmi	Muhtar	İl Merk. Uzaklık (Km)
Yeni Mahalle	Hasan Hüseyin Erdemir	57
Barbaros Mahallesi	Osman Yakut	57
Gülveren Mahallesi	Erdal Özbal	57
Fatih Mahallesi	Murat Erdemir	57

DELİCE

Delice, Kırıkkale ilinin kuzeydoğusunda yer alan bir ilçesidir.

Coğrafya

Delice İlçesi Doğu'da Sungurlu (Çorum) ve Yerköy (Yozgat), Batı'dan Keskin (Kırıkkale) ve kısmen Balışeyh (Kırıkkale) ve kısmen de Sulakyurt (Kırıkkale) ilçeleriyle sınırlıdır. Bu sınırların sadece doğusunu Delice Irmağı çizmektedir. Başkaca bir tabi sınırı bulunmamaktadır. Çok arızalı olan bu kesimlerde sınır tepelik alanlardan geçmektedir. Kesin bir sınırlama yapmak oldukça güçtür.

750 km²'lik bir alana sahip olan Delice İlçesi 34 derece doğu boylamı ile 40 derece kuzey enleminin kesiştiği noktada yer almaktadır. Yüksekliği 750 metredir. Yüzey şekilleri bakımından Delice ırmağı, Kılıç Özü Vadileri, kuru dereler ve tepelik alanlardan olmak üzere üç grupta incelenebilir.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
Delice ilçesi (Ankara)
1965	23.018	1.816	21.202
1970	25.942	2.967	22.975
1975	26.776	3.462	23.314
1980	24.668	2.331	22.337
1985	26.894	4.752	22.142
Delice ilçesi (Kırıkkale)
1990	27.668	7.415	20.253
2000	31.042	10.512	20.530
2007	11.035	2.929	8.106
2008	11.723	2.881	8.842
2009	10.648	2.672	7.976
2010	9.960	2.466	7.494
2011	9.592	2.420	7.172
2012	9.101	2.306	6.795
2013	10.131	2.540	7.591
2014	8.914	2.298	6.616
2015	8.376	2.222	6.154
2016	8.249	2.286	5.963

KARAKEÇİLİ

Karakeçili, Türkiye'de Kırıkkale ilinin bir ilçesidir.

Tarihi

Karakeçili, Oğuzların 24 kolundan biri olan Kayı boyunun en büyük aşiretlerinden biri olan Karakeçili aşireti, Ertuğrul Gazi önderliğinde Orta Asya'dan kalkıp Gaziantep'in Karacadağ eteklerinden Fırat'ı geçen Karakeçililer batıya ve kuzeye doğru ilerleyerek Ege'ye, Orta Anadolu'ya, Batı Anadolu'da Bilecik Söğüt'e gelerek yerleşik düzene geçilmiş ve daha sonra 15. yüzyılda bir kısmı Söğüt'ten ayrılarak, bir kısmı da şimdiki Karakeçili'nin bulunduğu yerde Karakeçili köyünü kurmuşlardır.

1957 yılında belediye teşkilatına kavuşmuş olan Karakeçili, 25 Mayıs 1990 gün ve 3644 sayılı kanun ile de ilçe olmuştur.

Coğrafya

Kuzeyinde Bahşili, doğusunda Keskin ve Çelebi ilçeleri, güneyinde Ankara'nın Bala ilçesi ile çevrili olan Karakeçili 225 km² yüzölçümlü olup, bunun 117 km²'si Tapuya tescillidir. Kırıkkale'ye 35 km, Keskin'e 30 km, Çelebi'ye 25 km, Bala'ya 25 km ve Ankara'ya 95 km uzaklıktadır. İlçenin rakımı 1.100 dür.

İklimi, İç Anadolu Bölgesinin tipik kara iklimine sahiptir. Kışları oldukça sert ve kar yağışlı, hava sıcaklığı kış boyunca genelde sıfırın altında seyreder. Yazları ise sıcak ve kurudur. Yağışlar az olduğundan yaz mevsiminde bitki örtüsü bozkır görünümünü alır. Yağışlar çoğunlukla sonbahar ve kış mevsiminde düşer.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
1990	8.699	6.576	2.123
2000	8.296	7.851	445
2007	3.835	3.544	291
2008	3.920	3.612	308
2009	3.689	3.394	295
2010	3.439	3.164	275
2011	3.375	3.115	260
2012	3.355	3.092	263
2013	4.371	4.068	303
2014	4.077	3.817	260
2015	3.365	3.128	237
2016	3.297	3.055	242

İdarî durumu

İlçe merkezi Kurtuluş, Zafer, Yeşilevler, Fatih Sultan Mehmet, Hoca Ahmet Yesevi, Yavuz Sultan Selim, Karşıyaka, M.Fevzi Çakmak olmak üzere toplam 8 mahalleye ayrılmıştır.

İlçeye sadece Akkoşan ile Sulubük köyleri bağlıdır. Köylere bağlı oba, mezra ve kom gibi yerleşim üniteleri ile kasaba bulunmamaktadır. Yerleşim dağınık değildir.

Belediyenin kendisine ait hizmet binası vardır, mülkiyeti yine belediye ye ait 20 dairelik lojman, 1 Otel (halen öğretmen evi olarak hizmet vermektedir) 53 dükkân, 1 düğün salonu ile 1 mezbahane ile T.C Ziraat Bankası binasına sahiptir.

Ekonomi

İlçede ekonomik hayat tarımla başlar. Kısmen modern ve sulu tarım yapılmaktadır. İlçede Pazartesi günleri halk pazarı kurulur. İlçe toprakları tarıma elverişli olup 225.000 dekar arazisi mevcuttur. Bunun 127.360 dekarı ekilebilir arazidir. Kalan kısımları fundalık, çayır-mera ve tarım dışı arazilerden oluşmaktadır.

Son yıllarda meyvecilik teşvik edilmiş, 1999 yılı içinde toplam 6 aileye birer sera verilmiştir. 1998 yılında 17 aileye ithal süt ineği dağıtımı yapılmış. 2002 yılında 1.200 adet ceviz fidanı ile 1.500 adet kapari fidanı dağıtımı yapılmıştır.

2003 yılı içerisinde başta “Kapari Projesi” olmak üzere halkın “sosyo-ekonomik” durumunu düzeltmek ve atıl kalan, kullanılamayan veya değerlendirilemeyen kaynakların keşfedilerek üretime kazandırılması amacıyla “Paulownia (Kral Ağacı)”, “Çeltik“ ve “Ceviz” projelerinin birlik ve Özel İdare kaynaklarını kullanmak suretiyle uygulamaya konulmuştur.

İlçede genel olarak buğday, arpa, nohut, mercimek, ayçiçeği, pancar, kimyon, mısır ve fasulye ekilmektedir. Ayrıca az miktarda sebze, meyve ve bağcılık da yapılmaktadır.

Eğitim

İlçede örgün eğitim 1928 yılında Karakeçili İlköğretim Okulu'nun eğitim ve öğretime açılması ile başlamıştır. Halen ilçe merkezinde 2 ilköğretim okulu ile 1 çok programlı lise ve 1 imam-hatip lisesi vardır. Akkoşan köyünde 1 ilköğretim okulu vardır. Sulubük köyünde 2 derslikli okul mevcut olup, öğrenci yetersizliğinden dolayı bir ve ikinci kademe öğrencileri merkezdeki Atatürk İlköğretim Okulu'na taşınmaktadır.

İlçede, okul çağında olup çeşitli nedenlerden dolayı okula devam etmeyen öğrenci bulunmamaktadır.

İlçede halk kütüphanesinin kendi binası olmayıp, Türkiye Diyanet Vakfına ait binada hizmet vermektedir.

Sosyal durumu

İlçede mülkiyeti belediyeye ait 20 dairesi olan 4 blok sosyal konut bulunmaktadır. İlçede Emniyet ve Askerlik Şubesi hariç tüm kamu kurum ve kuruluşları mevcuttur.

Nüfus dağılımına göre % 30’u dar gelirli, % 20 si varlıklı, geri kalan % 50 ise normal gelir düzeyindedir.

İlçede 1992 yılında spor kulübü kurulmuş, 1999 da çim sahasına kavuşan Karakeçili Belediye Spor, halen 1.nci Amatör Kümede mücadele vermektedir.

Sağlık durumu

İlçe merkezinde bulunan ve mülkiyeti İl Sağlık Müdürlüğüne ait binadaki Sağlık Ocağı ile merkez ve köylere sağlık hizmeti verilmektedir. Akkoşan köyü köy konağı sağlık evi olarak tahsis edilmiş, gerekli bakım ve onarım yapılmış olup ebe ataması yapıldıktan sonra hizmete başlanacaktır. Sağlık Ocağı 2 doktor, 1 ebe, 1 sağlık memuru, 1 Çevre Sağlık Teknisyeni görev yapmaktadır.

İlçe merkezi ve köyler program dahilinde sağlık taramasından geçirilmekte, sağlık hizmetleri aksatılmadan yürütülmektedir. Yapımına 2001 yılında başlanan ve 16.10.2002 tarihinde resmi olarak açılışı yapılan Karakeçili Devlet Hastanesinde ameliyathane, çocuk servisi, acil, 25 yataklı hasta odaları, mutfak, poliklinikler ve morgu bulunmaktadır. Söz konusu hastane 3.000 metrekare açık alan üzerinde kurulmuştur. % 30 keşif artışı ile toplam 865.762.320.000 TL. harcanmıştır.

Halen 1 kurucu başhekimle birlikte toplam 5 doktor,1 ebe,3 hemşire, 3 sağlık memuru, 1 hastane müdürü,2 hizmetli ve 3 şoförle hizmet vermektedir. Malzeme olarak da 1 jeneratöre ihtiyaç vardır.

Ulaşım

Ankara'dan ulaşım AŞTİ'den kalkıp Kaman'a giden Metro Turizm otobüsleri ile sağlanır.

Yol

İlçe merkezini diğer ilçelere ve il merkezine bağlayan yollar asfalt olup hepsi karayolları ağındandır. Akkoşan Köyünün 13 km, Sulubük köyünün de ilçe merkezine 8 km mesafesi vardır. Sulubük köy yolu Karakeçili-Kırıkkale Karayolu üzerinde bulunması nedeniyle köy halkı iki saatte bir ilçe merkezinden Kırıkkale’ye giden minibüslerden faydalanmaktadır. Öte yandan Ankara-Kayseri Devlet yolu ilçe merkezinden geçtiğinden Kaman-Ankara arası çalışan otobüslerle her saat Karakeçili-Ankara arası yolculuk mümkündür. Ayrıca ilçeden her sabah bir defaya mahsus Ankara’ya minibüs seferi yapılmaktadır.

Haberleşme

İlçe merkezinde 900 lük hat kapasiteli santral vasıtasıyla haberleşme sağlanmakta olup telefonu olmayan köy yoktur. İlçede Telekom İşletmesi mevcuttur. Telefon şebekesi tam otomatiktir. Posta hizmetleri İl merkezine günlük olarak yapılmaktadır. Ayrıca APS ile de hizmet verilmektedir.

Enerji

İlçe merkezi ve köylerde elektrik enerjisi mevcuttur. İlçe merkezinde BEDAŞ işletme şefliği mevcut olup, arızalara arıza ekibince müdahale edilmektedir. 2003 yılı sonu itibarıyla toplam enerji sarfiyatı 2.781.403 KW, toplam tahsilat da 143.515.202.227 TL. olmuştur.

İmar kanalizasyon

İlçe merkezinde 1987 yılında Karakeçili Belediyesi’nce şehir imar planı uygulaması yapılmıştır. merkezde kanalizasyon mevcut olmasına rağmen yeterli düzeyde değildir. Bazı cadde ve sokaklarda asfalt yoktur. Sulubük köyünde kanalizasyon çalışmaları devam etmektedir.

Asayiş ve güvenlik

İlçede Polis Teşkilatı ve Jandarma teşkilatı bulunmaktadır.

Kültür

Festivaller

Her yıl düzenlenen Karakeçili Uluslararası Kültür Şenliği en büyük şenliklerdendir.

Halk edebiyatı

Efsaneler

Anlatıla gelen meşhur Çeşnigir Köprüsü efsanesi ve Tavalı Kaya efsanesi vardır. Tarihi Çeşnigir köprüsü asırlar sonra Karakeçililerin Uluslararası Kültür Şenliklerinde amblem olarak kullanılmış, amblemde keçi figürü kullanılarak köprü sembolize edilmiştir. Köprü, Kızılırmak’ın üzerinde kurulu, dokuz yüz sene önce yapılmış, muhtemelen Selçuklu devleti zamanından kalma, yüz on iki metre uzunluğunda on üç kemerden oluşmuştur. Köprünün çok büyük bir kemeri var. O kemeri zamanın mimarları bir türlü tutturamamışlar. Çok uğraşmışlar ama tutturmak bir türlü mümkün olmamış. Köprü yapılmadan evvel zamanın hükümdarı sefere giderken Kızılırmak’ın sığ yerinden geçip gidermiş. Yine bir sefer esnasında hükümdar mimarlarına ve köprü ustalarına ‘’Ben seferden dönünceye kadar buraya bir köprü yapılsın’’ diye emretmiş. Ustalar Mimarlar yedi-sekiz defa köprüyü yapmaya uğraşmışlar ama her defasında ortadaki büyük kemeri tutturamadıkları için köprü yıkılmış.Neticede Rum asıllı Hristiyan bir mimar bu köprünün yıkılmaması ve büyük kemerin tutturulabilmesi için Allah’a gece boyunca yalvarıyor. Bir ara dalıp rüyasında kızı ile oğlunun kurban edilip onların kanı ile yoğrulan iki taşın köprüye konulması ile büyük kemerin tutturulmuş ve köprünün kurulmuş olacağını görüyor. Bu rüya üzerine adamcağız kızı ile oğlunu kurban ediyor, onların kanı ile yoğrulan taşları köprünün büyük kemerine yerleştiriyor ve büyük kemer tutuyor. Köprüde o kanlı iki taş hala görülmektedir. Hükümdar seferden dönerken köprüyü beğeniyor ve mimarlarını çağırıyor. 'Çok kısa sürede çok güzel köprü yapmışsınız' diyor. Mimarlarda: 'Sayenizde hükümdarım' diyorlar. Hükümdar bu söze sinirleniyor. Nasıl olur da siz benim sayemde yaparsınız, bu yapılan eserler Allah’ın sayesinde yapılmıştır. Ben sizin köprünüzden geçmem' diyor. Hükümdar Kızılırmak’ın yine sığ yerinden geçip otağına gidiyor.

Ağıtlar

Karakeçilide ağıtlar önemli bir yere sahiptir. Karakeçililerin ağıt söyleyişlerinde Yörük saflığı ve berraklığı görülmektedir. Kadınlar yapısal olarak nazik, duygusal oldukları için daha çok ağıt yakmaktadırlar. Ağıtlar ölen kişinin dünyada iken iyilikleri üzerine kurulur, yiğitlikleri ve mertlikleri anlatılır. Karakeçililerde sadece cenazelerde ağıt söylenmez. Yaşanan herhangi bir üzücü olay, uzun süre çekilen hastalık, ana baba, kardeş hasreti, memleket özlemleri gibi temalar üzerine de ağıtlar söylenir.

Halk takvimi

Karakeçili Yörüklerinin takvimi hayvanların yaşam ritmine ve bitkilerin ekim-hasat zamanına göre adlandırılmaktadır;

Temmuz-Eylül: Bu aylara Karakeçililerde Eşme ayı denilmektedir. Eşme ayının başında koç katımı, teke katımı yapılır.

Eylül-Aralık: Bu aylara kara yatak ayları denilmektedir. Hayvanlar gündüz otlatılır, gece uyunur.

Aralık-Ocak : Çardak ayları denilmektedir. Bu aylarda hayvanlar ahırda kalırlar

Şubat ayı: Bu aya Yelin ayı denilmektedir. Bu ayda hayvanların memelerine süt geldiği söylenmektedir.

Nisan Ayı: Yuvadan çıkma ayı denir. Yeni doğan hayvanlar güçlenir ve çayır çıkarlar. Anaları süt vermez.

20 Nisan-30 Mayıs: Bu aylara Örütmek ayları denir. Hayvanlar geceleri en az üç saat otlatılır. Bu aya ilk kırkım ayı da denir.

Haziran Ayı: Kuzu kırpma ayı denir. Yeni doğan kuzular ilk olarak bu ayda kırpılır.

Halk sporları

Karakeçili de halk sporları genelde eğlence olarak görülür. Güreş en yaygın spordur. Genelde düğünlerin son gününde yapılmaktadır. Güreş dışında Cirit, Sinsin, Tura-tura gibi oyunlar Karakeçili halk sporlarına birkaç örnektir.

El sanatları

Karakeçili de kadınlar kısa bir zaman öncesine kadar yaygın olarak 'Kilim, Çırpı, Don çulu, Haral, Çuval, gibi el emeği göz nuru sanat eserleri ortaya koymaktaydılar. Bu el sanatlarının yapımında usta-çırak ilişkileri gözetilmez, evin büyükleri küçükleri tarafından örnek alınarak öğrenilir. Kilim, don çulu, çırpı, haral, çuval, heybe gibi sanat eserleri 'ısdar' denilen tezgâhlarda dokunmaktadır.

Folklor ve giyim

Kadınların kıyafetleri: Çarpa, Yemeni, Çar, Şal, Kaftan, Entari, Tuman.

Erkeklerin kıyafetleri: Fes, kasket, Kalpak, Takke, Köynek, Cepken,

Evlilik adetleri

Gençler evlenecek çağa gelince, babalarının yanında aynanın karşısına geçip saç tararlar, evde basit olaylara sinirlenirler, analarına evlenmek istediklerini söylerler. Babalara söylemek uygun görülmez. Genç kızlar da sevdikleri delikanlılar var ise, onlara mektup yazarlar, düğünlerde onlardan gözlerini ayırmazlar, aracılar vasıtasıyla haberleşmeye çalışırlar. Birbirlerini seven gençler, karşılıklı maniler ve türküler söylerler.

Doğum adetleri

Eğer bir gelin evlendikten sonra hamile kalmazsa Karakeçili de pek hoş karşılanmaz. Çünkü kısırlık uğursuzluk işaretidir. Kadının hemen hamile kalması erkek için de bir güç gösterisidir. Doğuran kadının değeri daha fazladır. Eğer kadının her türlü önlemlere rağmen çocuğu olmuyor veya sürekli kız çocuğu oluyorsa, kadının kocası ikinci evliliği yapar. Eşinin evlenmesine kadın müsaade eder.

Çocuğa isim verme işleminde imam çocuğun sağ kulağına ezan, sol kulağına kamet getirir, çocuğa verilmek istenen ismi kulağına üç defa söyler. Yeni doğum yapan kadının ve çocuğun yanına kırk gün boyunca kimse girmez, sadece aileden kişiler çocuğu görebilirler, aile dışından ve yabancı kimselere çocuk ve doğum yapan kadın gösterilmez,çünkü bu dönemde yabancıların gelip çocuğu ve anneyi görmesi durumunda her ikisinin de nazar’a geleceğine ve hastalanacaklarına inanılır.

Asker gönderme

Askere gidecek gençler türbeleri ziyaret ederler. Buralar ziyaret edildiğinde ve dua edildiğinde askere giden gençlerin eksiksiz, tamamının geri döneceğine inanılır. Askere gidileceği gün halk meydanda toplanır ve imam eşliğinde dualar edilir. Dua bitince askere gidecek gençler orada bulunan yaşlıların elini öperler ve akrabalarıyla vedalaşırlar.

Ölüm adetleri

Hasta öldüğünde ölünün yakınlarından bilhassa kadınlar ağıt yakmaya başlarlar. İmama haber verilir, imam ‘’Salâ’’ vererek, hasta kişinin öldüğünü ahaliye ilan eder. Cenaze işlemlerinde akrabalar birbirlerini yardımcı olur. Bir taraftan mezar kazılırken, diğer taraftan cenaze yıkama hazırlıkları başlar. Karakeçililerde cenaze ve düğün işlerinde tam bir dayanışma örneği vardır. Akraba olsun olmasın duyan herkes gelir üzerine düşen görev ne ise sonuna kadar yapar.

Bunu yazdırmasının sebebi ölünce sorgu meleklerine (Münkir ve Nekir) rahat cevap vermeyi düşündüğünden dolayıdır. Bu kağıdı ölen adamın kefeninin içine koyarlar. Böylece ölen kişinin sorgu meleklerine doğru cevap vererek Cennete gideceğine inanılır. Eğer bir odada bir canlı varlığa ait resim asılıysa, bu ister insan resmi ister hayvan resmi olsun, o odada namaz kılınmayacağına inanılır. İmamın söyledikleri yapılır, onun arkasından atılmaz, kötü söz söylenmez, imama kötü söz söyleyen kişinin evinin dağılacağına inanılır. Çocuklar küçük taşlardan beş tane toplayarak oynarlar. Yaşlılar bu oyunu oynayan çocukları görünce kızarlar. Eğer çocuklar beş taş oyunu oynarsa yağmur yağmayacağına inanılır. Kuraklığın olmasından endişe edilir. Gece vakti, tırnak kesince, şeytanların ve cinlerin sevineceğine inanılır. Soğan sarımsak kabukları yakılmazlar.

KESKİN

Keskin, Kırıkkale ilinin bir ilçesidir. Daha önce Ankara iline bağlı olan Keskin, Makina Kimya Endüstrisi Fabrikaları ve Tüpraş Rafinerisi ile gelişerek Türkiye'nin önemli sanayi şehirlerinden olan Kırıkkale iline bağlanmıştır. Keskin şu anda merkez de dâhil olmak üzere tüm ilçelerden yüzölçümü bakımından büyüktür.

Tarihçe

1850 yılına ait Osmanlı arşiv belgelerinden edinilen bilgiye göre Keskin halkının çoğunlunun kökeni Türkistan'dan gelmektedir. Ayrıca ilçenin merkezi ve bazı köylerine sürgün veya göçle gelen Kırım Tatarları bulunmaktadır.

1690-91 yıllarında kurulmuştur. Osmanlı Devrinde Kırşehir Sancağı'na bağlı bir kaza olmuş, 1927 yılından sonra Ankara'ya yakın olduğu için Ankara'ya bağlanmıştır. 1990 yılında Kırıkkale il olunca ilçe Kırıkkale'ye yakın mesafede kaldığı için Kırıkkale'ye bağlanmıştır. İlçe ve köylerinin halkı çoğunlukla en yakın komşusu Balâ ilçesi gibi Bozulus Türkmenleri'dir. Başta Balâ olmak üzere Keskin'de de birçok köyler kurmuşlardır.

Bozulus Türkmenleri Diyarbakır ve Tebriz'i başkent kabul ederek, Anadolu'nun doğusu-İran-Azerbaycan-Gürcistan-Nahçivan-Irak-Suriye-Kuveyt bölgelerini hakimiyet altına alan ve bir Türkmen devleti olan Akkoyunlu Devleti'ni kuran bir büyük bir yapıdır. Bozuluslar kendi içlerinde Alpavut, Avşar, Bayındır, Beğ-Dili, Çavundur, Danişmendli, Bayat, Argın, Döğer, Dodurğa, Hamza - Hacılu, İzeddin -Hacılu, Karkın, Koca - Hacılu, Musulcalu, Haydarlı, İvaz, İshak, Yurtçu, Oğul - Beğlü, Hodik, Pürnek, Salarlu, Süleyman - Hacılu, Tabanlu, Şeyhlü adlarında oymaklarından meydana gelmekteydi. Bu Türkmen aşiretleri Osmanlı'nın perakende sisteminden dolayı parçalanarak Anadolu'nun çeşitli kentlerine sevk ile iskan edilmişlerdir. Bu grubun bir kısmı da Keskin ilçesi topraklarına yerleştirilmiştir. Anadolu'nun doğusu ve birçok bölgede Türkmenler'den arta kalan topraklara ise başka kavimler yerleştirilmiştir.

Böylece Bozulus Türkmenlerinin Keskin'e yerleşip kurmaları 1690 yılında gerçekleşmiştir. İlçeye Keskin ismi verilirken Bozulus aşireti isminden esinlenerek verilmiştir.

Kültür

Yörede Türkmen/Abdal kültürü vardır. Birbirine komşu olan Keskin ve Balâ'daki folklorik oluşum ve Türkmen/Abdal türkülerinin anonimleşme sürecindeki farklı ve ağırlıklı yerini vurgulayan bu söz, bir bakıma birbiriyle komşu Keskin ve Balâ bu iki yörenin karakteristik özelliklerine de işaret eder. Yöre türkülerinin ağırbaşlı ve durulmuş lirizmi hemen fark edilir. Keskin Orta Anadolu'nun en zengin halay bölgelerinden biri olduğu kadar, halayların eşlik sazı olan davul zurnanın da en iyi icra edildiği yörelerden biridir. Keskin ve Balâ yöresi halayları ayak ve bel hareketlerine dayanır. Ağır fakat gösterişlidir. 20-30 kadın kendi aralarında halay çekerler. Sin sin oynanır. Aynı zamanda ilçede Tatar ve Yörük kültürü de vardır.

Ayrıca Nuri Bilge Ceylan'ın Bir Zamanlar Anadolu'da bu ilçede gerçekleşmiştir.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
Keskin ilçesi (Ankara)
1965	41.168	7.453	33.715
1970	40.769	8.581	32.188
1975	41.427	10.540	30.887
1980	45.111	14.633	30.478
1985	47.811	17.484	30.327
Keskin ilçesi (Kırıkkale)
1990	41.732	20.044	21.688
2000	59.150	34.827	24.323
2007	21.371	11.271	10.100
2008	21.532	10.853	10.679
2009	21.619	11.084	10.535
2010	20.716	10.579	10.137
2011	19.505	10.211	9.294
2012	18.886	9.876	9.010
2013	20.054	9.667	10.387
2014	17.814	9.911	7.903
2015	16.729	9.491	7.238
2016	17.789	10.808	6.981

SULAKYURT

Kırıkkale ilinin bir ilçesidir. 

İlçe 15. Yüzyılda Kalecik Nahiyesine bağlı köy olarak Şeyh Şami tarafından kurulmuştur.

Evliya Çelebi Seyahatnamesinde, "Orada ilerde Şeyh Şami köyüne geldik. Bu Çankırı toprağı Sivas Eyaleti arasında keskin için; Kalecik Nahiyesinde 200 evli mamur ve güzel bir köydür. Ama yine evleri toprağın içindedir." demiştir.

Evliya Çelebi Şeyh Şami için ise; "Asıl adı Hamza'dır. Hamzavi Tarikatı ondan kalmıştır. Nice kerametleri görülmüştür.' Diyerek onu methetmiştir. Yaptığı camiyi ve türbesini uzun uzun anlatarak konuya şöyle başlamıştır. 

Bu tekkede akla şu beyit geldi;Hazreti Şeyh Şami'yi gelüp ziyaret eyledik; çok şükür Hakka yine hüsn'i ibadet eyledik.

İlçemizin Şeyh Şami ismi kuruluşundan 1940 yılına kadar sürmüş olup, 1940 yılında Konur ismini alarak Bucak merkezi haline gelmiştir. İlçemiz 27 Haziran 1957'de yayınlanan 9644 Sayılı ve 7033 Sayılı kanun ile Ankara'ya bağlı ilçe olmuştur. 1956 yılında Belediyemiz kurulmuş ve 1960 yılında SULAKYURT adıyla Ankara İline bağlı İlçe merkezi olmuştur.

3578 Sayılı Yasa ile 1989 yılından itibaren ANKARA İlinden ayrılarak KIRIKKALE İline bağlanmıştır.

Bölgemiz 1071 Malazgirt Zaferinden sonra Türk toprağı olmuştur. Fetihten sonra önceleri Karatekin Bey'in idaresinde kalan bölge; Danişment Oğulları Beyliğinin kontrolüne girmiş daha sonrada tamamen Anadolu     Selçuklu Devleti'ne bağlanmıştır. Bu Devletin 1308'de yıkılmasından sonra İlhanlı'ların kontrolüne girmiştir. İlhanlılar' dan sonra Eretnaoğulları ve Kadı Burhaneddin'in idaresinde kalmıştır. Yıldırım Beyazıt tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır. 1402 Ankara Savaşı'ndan sonra kısa bir süre Timur'un kontrolüne girdiyse de Çelebi Sultan Mehmed zamanında yeniden Osmanlı toprağı olmuştur. 

Karagüney Dağının kuzey eteklerinde kurulu olan İlçemizin; yüzölçümü 741 Km. kare olup, denizden yüksekliği 830 metredir. İl Merkezine 52. Km, Ankara'ya ise 130 Km'dir.  İlçemizin yıllık ortalama sıcaklığı 11     C. derecedir. Ortalama yağış miktarı ise 410 mm.dir. 

İlçemize kara iklimi hakim olup, tabi bitki örtüsünü bozkırlar teşkil eder. Akarsuları Kızılırmak ve Sulakyurt Çayı'dır.

İlçemize bağlı köylerimizin tamamına yakını asfaltlanmış olup, ulaşım rahatlıkla sağlanmaktadır.

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
Sulakyurt ilçesi (Ankara)
1965	17.020	2.038	14.982
1970	16.163	2.070	14.093
1975	19.226	4.311	14.915
1980	20.139	4.715	15.424
1985	20.257	6.137	14.120
Sulakyurt ilçesi (Kırıkkale)
1990	18.740	5.754	12.986
2000	16.480	6.344	10.136
2007	9.427	2.769	6.658
2008	9.093	2.625	6.468
2009	10.383	2.569	7.814
2010	8.575	2.825	5.750
2011	7.927	2.560	5.367
2012	9.783	2.582	7.201
2013	7.773	2.417	5.356
2014	7.089	2.545	4.544
2015	6.685	2.420	4.265
2016	6.626	2.416	4.210

YAHŞİHAN

Yahşihan: Kırıkkale ilinin merkeze en yakın ilçesidir. Kırıkkale Merkez ile bitişiktir.

İlçe, karasal iklimi etki alanı içerisindedir.

Çok eski tarihlerde İboğlu, Bükoğlu isminde iki kabile Yahşihan´ ın bulunduğu Kızılırmak kenarında güneyi açık bir vadiye yerleşmiş oldukları, ayrıca öksüzce mevkiinde de Öksüz oğulları veya Öksüz Ali namı ile anılan bir kabilede 1 Km. öteye yurt tutmuşlardır.

Bu yurt sahipleri 30 haneyi bulunca köy halini almış ve göçebelikten ayrılmıştır. Köylerinin adını da ‘Yörük´ köy olarak kayda geçirmişlerdir. Edinilen bilgilere göre bu kayıt  1150 senesinde Ankara kayıtlarında Yörük Yahşihan ismiyle 40 hane olarak kayda geçtiği, iki kabilenin iskanıyla beraber Ankara, Kayseri ve Çorum yollarının üzerinde Kızılırmak nehrinin en büyük geçit vadisinde bulunduğundan, yolcuların istirahati için Hanlar yaptıkları ve zamanla bu hanların çoğaldığı görülmüstür. Hatta Timurlenk ve Yıldırım Beyazıt´ ın Ankara savaşı sırasında kumandanlarından oğlu veya torunu emrinde bir katar askerle bu hanlarda bir gece istirahat ettikleri ve buraya Güzel Han anlamına gelen Yahşihan ismini koydukları rivayet edilmektedir. Osmanlı devrinde bu yöre hanlarıyla şöhret kazanmış, bu nedenle Osmanlılar bu yeri teşkilatlandırılarak, bir karargah haline getirmişlerdir. Bu yerin ehemmiyeti göz önüne alınarak burada demir köprü yapılması icap etmiş Hicri 1321 de inşaatına başlanan bu köprü 1325 yılında tamamlanmış ve Anadolu´nun ilk demir köprüsü olmustur. 

Yahşihan Cumhuriyet döneminde nahiye merkezi iken, Kırıkkale´ye sanayi tesislerinin kurulmasına başlanması nedeniyle ehemmiyetini kaybetmiş ve nahiye merkezi teşkilatı 1924 yılında Kırıkkale´ye nakledilmistir. 

Nüfus

Yıl	Toplam	Şehir	Kır
1990	11.299	5.695	5.604
2000	14.098	8.215	5.883
2007	12.963	9.166	3.797
2008	13.322	9.573	3.749
2009	15.997	12.420	3.577
2010	16.133	12.801	3.332
2011	16.618	13.374	3.244
2012	17.675	14.591	3.084
2013	19.460	16.307	3.153
2014	20.833	17.966	2.867
2015	22.247	19.493	2.754
2016	25.103	22.391	2.712

Ekonomi

Köyün ekonomisi tarıma dayalıdır. Kırıkkale Sanayi Bölgesi ilçe sınırlarında kalır.

İlçe

1956 yılında Belediye olan Yahşihan, 09.05.1990 gün ve 3644 sayılı kanunla ilçe olmuş ve 17 Ağustos 1991 tarihinde ilçe Kaymakamının atanması ile fiilen ilçe olarak faaliyete geçmistir.

Posted in: Türkiye Şehirleri