Medet umarcasına zehirli dumandan
Gözlerimin altı morarmış halka halka Tek sevdiğim şimdi daha yakınım Hakka Sımsıcak kollarında maniler söylerdin Her sabah okuyup üstüme üflerdin Dolu gözlerle bakıp, arkamdan el sallardın Meriç’in şimdi göğe bakıyor donuk, donuk Bembeyaz olmuş teninde ter boncuk, boncuk Kanı çekilmiş buz gibi olmuş bedeni Köhne bir köşeye yapın mağbedini Ve şöyle yazın başındaki mermer taşına “Her zaman mutsuzluğu içti kana kana” Meriç Dilsiz |
0 Yorum:
Yorum Gönder